We hebben het niet gehaald

We leven in de verstikkende greep van staat en economie.

1-3-2018

Een gastbijdrage van Hans Zabel.

Aan: Betrokken, zelfstandig denkend en zeer gemotiveerd medemens.

C.c.: Vertegenwoordigers van de bewoners in de mooie gemeenten Borger-Odoorn, Aa en Hunze, Stadskanaal en de provincie Drenthe.

Wat een domper op de gedrevenheid en de energie van zoveel maatschappelijk betrokken medemensen na zoveel jaren van actievoeren tegen de mogelijke plaatsing van 45 windturbines van 200 m. hoog in Z.O Drenthe en Oost Groningen.

Een grote teleurstelling dat een Raad van State zetelend in den Haag (het westen) groen licht geeft voor de aanleg van Windpark de Drentse monden en Oostermoer (zie onderstaand bericht).

De opmerking dat ‘wie voor windmolens is, houdt niet van mensen’ is zeker gerechtvaardigd !

Ik wens iedereen die bij dit proces betrokken is en er ook mee door zal gaan heel veel energie, aandacht en zelfvertrouwen.

Je doet het voor de gemeenschap.

Vraag blijft wat heeft de Raad van Staten ‘gemeten’ en op basis van ‘welk weten’ kunnen ze zo’n enorm dure schadelijke beslissing nemen voor de samenleving in Zuid Oost Drenthe en Oost Groningen? Zie wat er in Duitsland door de Energiewende is gebeurd, de energieprijzen zijn enorm gestegen en veel mensen zijn daardoor in de armoede geraakt.

“Wie de feiten van het altijd veranderende klimaat kent, ik bedoel de wetenschappelijke, die weet ook dat het alarmistische verhaal over CO2 enz. van A tot Z onwaar is, gefabriceerd voor en door de grote geldmakers in onze wereld. Het is het nieuwe lucratieve verdienmodel van de industriële grootmachten voor nu en voor de komende decennia, waarvan de gewone burgers de rekening moeten betalen. Vele mensen zijn bezweken onder het continue klimaat-bombardement van de media. Bang gemaakt geloven ze in deze commerciële hoax of denken dat je voor de zekerheid toch maar beter die miljarden moet uitgeven. Maar willen zij dat na enig nadenken echt een prijs betalen voor niets, behalve voor winst van de bazen, aandeelhouders, werknemers, adviseurs enz. van de groene industrie?”

Democratie, inspraak en alternatieven aandragen heeft binnen onze technocratisch, bureaucratisch, materialistisch en kapitalistisch handelende overheid geen enkele inhoud en betekenis. Deze maatschappij heeft een hoog hypocrisie-gehalte.

De huidige bestuurders en managers zijn geformatteerd door o.a. het systeem van de multiple choice toets, ingevoerd bij de introductie van de mammoetwet in 1969. Dat houdt in: ‘kans berekenen en scoren’, het ‘hoe, het waarom en waartoe denken wordt daarmee niet gevoed en ontwikkeld.

Zijn er ooit berekeningen gemaakt wat de productie van een windturbine van 200 m hoog kost (o.a. aan CO2-uitstoot, waar iedereen zich zoveel zorgen overmaakt)? Wat kost het transport van de materialen van en naar de windmolen maakplaats. Wat kost transport van een molen naar de plaats van bestemming, wat kost de aanleg van de infrastructuur etc. etc.? En hoe lang gaat een molen mee en wat is uiteindelijk de opbrengst? Neem het energie-akkoord: minister Kamp heeft nooit gezegd wat het gaat kosten. Niemand die het weet! Terwijl het misschien meer dan 100 miljard euro is. Er is geen debat over in de Kamer geweest, niets. Dat vind ik schokkend. Normaal gesproken wens je inzicht in de kosten en baten als je iets gaat ondernemen. Deze kosten behoren inzichtelijk te zijn, zoals ook een eerlijke voorlichting van de overheid.

Gezondheid van omwonenden, het leefklimaat van de bewoners, de daling van de huiswaarde, de sociale cohesie die kapot gemaakt wordt, de vernieling van een cultuurhistorisch landschap, doen er niet toe!!. Deze aspecten worden niet erkend en niet meegerekend binnen de huidige economische dictatoriale staatsmacht. We leven in de verstikkende greep van staat en economie. De economie lijdt onder de ideologie die in laatste instantie door de elites wordt gedicteerd en die de staatsmacht dicteert.

21 Maart a.s. zijn er weer raadsverkiezingen. Wat is de zin van dit ritueel?

Welke politieke beweging staat er op en heeft de moed om weer op te komen voor het algemeen belang?

Hans Zabel.

Welke plaatselijke politieke partij durft in samenwerking met de burgers een daad van bestuurlijke ongehoorzaamheid te organiseren. Dus niet meer aan de leiband van Den Haag/Brussel lopen, maar gewoon uitgaan van het gezonde verstand en het praktisch inzicht.

Graag wil ik aan dit steeds noodzakelijker wordende bewustwordingsproces en veranderingsproces mijn bijdrage leveren.

Een verontruste medemens,

Hans Zabel