COLUMN: Barbaren

Hollands Kroon - Cultuur is in Hollands Kroon een ondergeschoven kindje.

25 november 2017

Gebouwen worden neergezet met een doel. Ze zijn een middel om een bepaalde functie te vervullen, en daarmee zijn ze onderworpen aan de onverbiddelijke regels van de economie. Het gebouw voldoet zolang het de functie vervult. De economie bepaald voor een belangrijk deel de levensduur van dat gebouw. Als we het gebouw niet meer nodig hebben, als het is afgeschreven of als de eisen aan een gebouw veranderen, dan breken we het weer af. Soms, als we geluk hebben, weerstaat een gebouw de tand des tijds.

Dat geluk bestaat eruit dat we een vertrouwde omgeving creëren. Een omgeving die we herkennen als ons thuis. Gebouwen die er altijd al waren, die we allemaal kennen, maken deel uit van onze identiteit. Hier zijn we trots op, hier krijgen we een warm gevoel van als we thuiskomen. Een goed voorbeeld voor mij persoonlijk is de Michaëlskerk in Oosterland. Als ik in de verte de contouren van de toren zie opdoemen, weet ik dat ik bijna thuis ben.

De bevolking én de door haar gekozen regering onderkent het belang van geschiedenis in het welbevinden van mensen. Daarom is er wetgeving bedacht om die waardevolle historie te bewaren en te beschermen. Duidelijk verhaal, zou je denken. Maar voor de gemeente Hollands Kroon ligt dit toch allemaal even anders.

Zó anders, dat het Cuypersgenootschap ons een dwangsom heeft opgelegd. Wat is er precies aan de hand? De gemeente heeft monumenten, heeft zelfs een monumentencommissie, maar wil geen geld beschikbaar maken of regelgeving formuleren om deze monumenten te beschermen. In de beleving van de gemeente hebben wij geen behoefte aan de regels die samenhangen met zorg voor onze monumenten. Letterlijk schreef ex wethouder Westerkamp daarover in het Noord Hollands Dagblad dat regels zorgen voor kostenverhogingen, beperkingen en vertragingen. Maar geldt dat niet voor bijna alle regels mijnheer Westerkamp?

In plaats van regels wil de gemeente de eigenaren van monumenten “inspireren”. Elke keer als een bestuurder gebruik maakt van deze term, lopen de rillingen over mijn rug. Nietszeggender en vrijblijvender kan bijna niet. Hoe wilt u deze mensen inspireren en met welk doel? Het bestuur vertrouwt op “goed eigenaarschap”. Waar dit vertrouwen op gebaseerd is blijft een raadsel. Het Cuypersgenootschap wil de gemeente nu dwingen om het monumentenbeleid in onze gemeente serieus te nemen.
Cultuur is in Hollands Kroon een ondergeschoven kindje. De Cultuurschuur in Wieringerwerf is ons culturele kloppend hart. De benaming schuur is in deze context veelzeggend. Dat is niet erg. We zijn een tamelijk dunbevolkte gemeente, met een agrarische achtergrond. Wij hebben onze wortels niet in cultuur maar in klei. Liever trekker-trek wedstrijden dan opera? Prima in mijn beleving. Dat wil echter niet zeggen dat we niet geïnteresseerd zijn in ons culturele erfgoed.

Hollands Kroon is voor zover mij bekend de enige gemeente zonder een serieus monumentenbeleid. Dat is schrijnend. Als u het niet meer weet, college van burgemeester en wethouders, kijk dan naar andere gemeenten. Als u de enige bent die iets niet doet, mag u zich best afvragen hoe dat komt.

Evert Marsmans
Uw reacties zijn (erg) welkom op evert@demeningvanmarsmans.nl