Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler.
Steeds meer belastingbetalers vrezen, met recht en reden zoals zal blijken, dat hun besteedbaar inkomen zal worden opgeofferd aan het bestrijden van een hersenschim: klimaatbeleid genaamd.
Deze hersenschim heeft die van de Middeleeuwse heks als veroorzaker van veepest, misoogsten en ander ongerief vervangen door een eigentijdse versie, namelijk die van menselijke CO2-emissie als veroorzaker van talloze geselecteerde weersgerelateerde natuurrampen.
De gebeurtenissen rond het Parijse akkoord van de afgelopen weken benadrukken evenwel dat men zich beter kan bezinnen op de vraag of alles wat ons hierover wordt voorgehouden, wel juist is.
Op één cruciale vraag bestaat namelijk nog steeds geen antwoord: is het bewijs voor de catastrofale invloed door menselijke CO2-emissie geleverd, en zo ja, hoe groot is die invloed?
Het antwoord luidt: ja, er is theoretisch aanleiding aan te nemen dat verhoogde menselijke CO2-emissie tot temperatuurverhoging kan leiden. Echter, deze is in de praktijk niet tot nauwelijks meetbaar. Dus moeten de natuurlijke forcings domineren, al zijn hun werking en interacties nog volop onderwerp van studie. Niet zozeer de complexiteit van het klimaat, maar de complexiteit van de achterliggende natuurkunde zal moeten worden doorgrond, zo is de mening van Arthur Rörsch over dit laatste. De falende klimaatmodellen van het IPCC vormen thans bovendien mede de weerlegging van de AGW-hypothese. Weerlegging dus.
Er is geen sprake van een run-away opwarming die buiten de natuurlijke variatie valt. Zie hier voor een overzicht van studies. Dit is onder meer bevestigd door de weerlegging van de bekendste poging tot bewijs van het tegendeel, namelijk de hockeystickgrafiek van Mann c.s.
Trump’s besluit tot terugtrekking uit Parijs is ook een signaal aan het adres van talloze wetenschappers om terug te gaan naar de tekentafel en het rekenwerk aan de natuurkundige implicaties, processen, kennishiaten et cetera kritisch te herbezien. Dit lijkt mij een verstandige aansporing omdat herbezinning dringend gewenst is nu de klimaathysterie zelf de trekken krijgt van een run-away-fenomeen, of met Rotmans te spreken: een kantelpunt.
Wat bijvoorbeeld weersextremen betreft, zelfs het IPCC geeft aan dat er geen trend kan worden aangetoond. Dit doet ook Dr. Pielke Jr. in zijn verklaring voor het Huis van Afgevaardigden.
Wat deze twee zaken extra lading geeft, is dat de alarmisten zich blijkbaar niet geroepen voelen hier lering uit te trekken. Dit leidt tot gênante situaties zoals te zien zijn hier, hier en hier. Wat uit alle drie de gevallen blijkt, is onkunde, beroep op het artefact van 97% van de wetenschappers als misplaatst autoriteitsargument en bluf om deze onkunde, dan wel het ontbreken van onderbouwing, te verhullen. In het laatste geval is bovendien sprake van intimidatie.
Dit alles past binnen het concept van Groepsdenken. Er is geen sprake van wetenschap, wel van een irrationele focus op een zondebok. Het is dan ook niet meer dan een kwestie van gezond verstand om zich te distantiëren van Kyoto en Parijs. Doordat elk bewijs ontbreekt voor de claims over CO2 is het woord klimaatbeleid, en al wat er mee samenhangt, synoniem aan pseudowetenschap.
Pseudowetenschappers zijn o.a. mevrouw Minnesma van Urgenda, zelfbenoemde onheilsprofetes, en Bernice Noteboom, zelfbenoemd poolonderzoeker. Helaas krijgen deze en dergelijke pseudowetenschappers eenzijdige aandacht van het NOS-journaal met alle tendentieuze invloed op de mening van de kijker/belastingbetaler van dien.
De nefaste gevolgen van het Groepsdenken zijn inmiddels merkbaar. De kosten per huishouden stijgen gestaag en stilletjes. Laten we ook vaststellen dat de burger op ondemocratische wijze genegeerd wordt door de Crisis- en Herstelwet met als CEO Kim Il Nijpels.
Het is geen oorlog en er is ook geen crisis. Het is evenmin 5 voor 12 zoals al 40 jaar wordt verkondigd. Mogelijk is er bij de huidige Groepsdenkende pseudoklimaatwetenschap tevens sprake van spontane tijddillatatie. Het argument raakt hoe dan ook kant noch wal. Ik denk dat de burger na 15 maart alle recht en reden heeft zich bezorgd te maken over de wetenschappelijke incompetentie en zelfingenomenheid van de huidige politieke elite gelijk die van de Regenten van de 18e eeuw.
De belastingbetaler zal in de komende jaren belast worden met forse lasten die tot honderden euro’s per maand zullen oplopen, als alle plannen van de groepsdenkende groene regenten ten uitvoer zullen worden gebracht. Op onze Nederlandse schaal zullen voorlopig de extra kosten per huishouden per maand oplopen tot ca. de € 55 nu plus € 110 uit hoofde van de voorstellen/verwachtingen voor de toekomst. Per maand dus € 165. Vanwege de bescheiden doelen van Parijs, namelijk 1% van de CO2-emissie welke volgens de opvattingen van Urgenda, GroenLinks, D66 en vele andere groenbevlogenen tot 0 ton gereduceerd zou moeten worden, zal de maandrekening per huishouden uiteindelijk theoretisch minimaal het 100-voudige moeten bedragen. Het sommetje door Lomborg gemaakt treft u hier aan. De kosten die hieraan verbonden zijn, zijn voor geen zinnig mens te bevatten. Dit, nogmaals ondanks de weerlegde AGW-hypothese. Het is kenmerkend voor  groepsdenken dat deze weerlegging met veel verve wordt genegeerd. Dit vanwege cognitieve dissonantie dat hier onverbrekelijk mee is verbonden.
Dit alles maakt het klimaatbeleid tot een financiële, technische en maatschappelijke nachtmerrie, met name voor de generaties na ons, die indruist tegen alles wat bedoeld is met duurzaamheid. En dan te bedenken dat de 2 graden doelstelling niet op wetenschap is gebaseerd maar terloops genoemd werd en een eigen leven is gaan leiden, dus onderworpen aan willekeur. Mij lijkt dit de bevestiging van het zich onvermijdelijk te onthullen fiasco van de hersenschim die klimaatbeleid heet. Dit fiasco materialiseert zich al in het mondiale fiasco van het poster child de windmolen: 0,46% (3,3% x 13,8) van de energie na 30 jaar subsidies. Zie hier. Na 30 jaar! Vanzelfsprekend speelt de Wet van Betz hierin een belangrijke rol. Windmolens zijn de facto uitontwikkeld en zullen nooit een rol van enige importantie kunnen spelen. Voor zonnepanelen is het beeld nog omineuzer. Voorlopig is geen substantiële technische doorbraak te verwachten, zo deze er ooit komt. Tot dan regeert de Siamese tweeling van groepsdenken en wensdenken.

Onze maatschappij moet zich bevrijden van de ongeloofwaardige Groepsdenkende milieubeweging, incompetente politici, partijpolitieke ideologie, bevooroordeelde berichtgeving door onze media, en bovenal de hersenschim dat klimaatontwikkelingen regelbaar zijn. Pas dan is er echte hoop voor de generaties na ons en de Ontwikkelingslanden.
Aldus Jeroen Hetzler.
Bron hier.