jeroen1
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler.
Tja, mochten wij weer een artikel smaken waarin men ons wil wijsmaken dat wij een klimaatprobleem hebben. Het artikel tracht in te haken op het onderliggende doemdenken dat sinds het Rapport aan de Club van Rome zich in ons denken heeft genesteld onder druk van de milieubeweging en andere belanghebbenden met de media als hun spreekbuis:
De teneur van het artikel komt namelijk op mij over dat een mening wordt opgedrongen terwijl de feiten een ander verhaal vertellen, iets waar ik op verderop op terugkom. De geïnterviewde Marcel Crok maakte een intrigerende opmerking:
Marcel Crok, wetenschapsjournalist, ziet zichzelf als een roepende in de woestijn. Hij heeft het gevoel dat argumenten van sceptici op geen enkele wijze worden meegenomen bij de bepaling van beleid. “De reden dat ik doorga, is dat ik gedocumenteerd wil hebben hoe zwak het klimaatverhaal in elkaar steekt.” Maar daarin lijkt hij in Nederland alleen te staan.
Precies, want hoe gedocumenteerd is het alarmistische klimaatverhaal immers? Marcel toont o.a. aan dat de klimaatmodellen waarop het mondiale klimaatbeleid (wat een raar woord eigenlijk) is gebaseerd, niet voldoen aan elementaire wetenschappelijke eisen. Ook wat betreft het eigenlijke broeikaseffect is er genoeg discussie over o.a. de back radiation, de temperatuuurreeksen en de effecten van alle natuurlijke forcings, dat er geenszins gesproken kan worden over consensus in afwijking van het ons opgedrongen groepsdenken dat onvermijdelijk de gênante trekken krijgt zoals dit gesprek laat zien.
Dit toont de valkuil aan van zelfgenoegzame moreel superieure eigendunk. Wie evenwel het rekenwerk niet doet, is gedoemd onzin te verkondigen zoals hieruit blijkt. Hoe dan ook kan worden vastgesteld dat de CAGW-hypothese (Anthropogenic Global Warming; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming) gerepresenteerd door de klimaatmodellen, is verworpen door de achterblijvende temperatuur na 1998, de afkoeling tussen 1940 en 1980, het missen van de opwarming na 1910 door de modellen, het uitblijven van de Tropical Hot Spot et cetera. Goed beschouwd berust de CAGW-hypothese op de periode 1980-1998, omdat vóór 1940 sprake was van natuurlijk herstel na de Kleine IJstijd en tussen 1940 en 1980 afkoeling was. Belangwekkender is de bewijslast. Als je stelt dat de waargenomen opwarming inderdaad uniek antropogeen is, dan leg je de bewijslast bij jezelf neer. Immers, je moet alle andere oorzaken voor temperatuurstijging kunnen uitsluiten om te kunnen stellen dat de antropogene factor de oorzaak is. In concreto moet je dus alle natuurlijke schommelingen kunnen uitsluiten en aantonen dat deze niet van invloed zijn geweest op de temperatuurschommelingen, ook die van het verleden. Dit is tot op heden niet gebeurd, wel het tegendeel. De conclusie luidt derhalve:
Then we compare the result of the computation to nature, with experiment or experience, compare it directly with observation, to see if it works. If it disagrees with experiment it is wrong.
Feynman
De auteurs stellen verder:
Het is daarbij belangrijk om de te zoeken naar en begrip te tonen voor de waarden die onder de argumenten van de ander zitten, en het debat niet te beperken tot een strijd over de feiten en getallen.
Dit is postmoderniteit: onderhandelen over de Stelling van Pythagoras. Het gaat wel om zeer verstrekkende conclusies die de maatschappij tot in alle facetten beïnvloeden en dus wel degelijk op feiten gebaseerd behoren te zijn. Een voorbeeld hiervan is de strijd over de windmolens dicht voor de kust of bij IJmuiden Ver. Rekenmeesters konden aantonen dat het laatste alternatief het voordeligste was en voor iedereen het beste. Respect en begrip zijn vanzelfsprekend, maar er moeten wel zaken worden gedaan. En die moeten worden gedaan o.b.v. feiten en cijfers, niet op grond van een modieus paradigma. Dat sceptici terrein verliezen, zoals in het artikel te lezen staat, is geen criterium.
Stel dat op enig moment, bijvoorbeeld 500 jaar geleden, 95% van de wetenschappers ervan overtuigd was dat de zon om de aarde draaide. Al Gore zou dan triomfantelijk uitroepen: ‘the science is settled’. 500 jaar later kan met zekerheid vastgesteld worden dat de aarde rond de zon draait. Uitgaande van de theorie van Al Gore zijn er dan twee mogelijkheden:
1 — de aarde en de zon hebben van plaats gewisseld
2 — het kwantitatieve criterium dat Al Gore heeft aangelegd is geen criterium.
Dus, afgezien van de vraag of sceptici wel terrein verliezen, is dit criterium geen argument. Het artikel ademt de teneur van: luister nu maar naar ons, want wij weten hoe het zit en wat goed voor u is. Dit weet men niet en het is gemakkelijk scoren door elke anomalie op te blazen tot een catastrofe die tot direct ingrijpen noopt en tot weer nieuwe regelgeving leidt.
Met dit alles in het achterhoofd is het leerzaam om te kijken naar wat ons allemaal in de afgelopen decennia is voorgespiegeld aan rampen als ‘vaststaande feiten’, en wat hiervan is terechtgekomen. Allereerst het rapport van Pielke Jr. Weersextremen nemen juist af, iets wat het IPCC zelf beaamt. In ons vaderland gaat het KNMI echter uit van een toename zonder goede onderbouwing. Vooralsnog heeft de periode na 1900 niets bijzonders laten zien blijkens de cijfers van het KNMI.
Mevrouw Minnesma roept altijd over de vreselijkste rampen, maar waar zij die wijsheid vandaan haalt…? Jomanda misschien? Intrigerend is het mysterie van de in 2010 zoekgeraakte 50 miljoen klimaatvluchtelingen. Ah kijk, hier zijn ze weer dankzij nu veel betrouwbaardere klimaatmodellen.  Over 4 jaar komen ze dan toch echt. Enfin, wat heeft het allemaal nog voor zin, want we zijn nu al verdoemd en miljarden mensen zullen van dorst omkomen:
The report said global emissions must peak by 2015 for the world to have any chance of limiting the expected temperature rise to 2C, which would still leave billions of people short of water by 2050.
Het onderbouwende rekenwerk schittert door afwezigheid.
Oh ja, laten we de Noordpool niet vergeten: ongeëvenaarde catastrofale ijssmelt. Het NOS-journaal geurde er vanavond 21 november weer pontificaal mee. De ijsvrije Noordpool zit er nu toch echt aan te komen kraaide een opgetogen huppelende Peter Kuipers Munneke. Misschien kan enig historisch perspectief wat meer nuchterheid bieden. U leest het goed:
1817. It further held that the waters around the North Pole might therefore be ice-free
This affords ample proof that new sources of warmth have been opened and give us leave to hope that the Arctic Seas may at this time be more accessible than they have been for centuries past, and that discoveries may now be made in them not only interesting to the advancement of science but also to the future intercourse of mankind and the commerce of distant nations.” A request was made for the Royal Society to assemble an expedition to go and investigate.
President of the Royal Society, London, to the Admiralty, 20th November, 1817, Minutes of Council, Volume 8. pp.149-153, Royal Society, London. 20th November, 1817.(from)
Het is heel wel mogelijk dat warm water van grote invloed is.
The quote from the Royal Society is fairly well known, however it is only part of the extract. The missing part –detailed under- heralded the start of modern arctic science.
“Whalers in the North Atlantic in 1815 and 1816 described an unprecedented breaking up of the ice in the Davis Strait, that had apparently sent icebergs as far south as 40°N. The prevailing theory held that seawater could not turn to ice (supported by observations that melted icebergs released fresh water), and therefore that all Arctic ice formed around coastlines. It further held that the waters around the North Pole might therefore be ice-free. Intriguingly “Mr. Scoresby, a very intelligent young man” had a renowned father. Whilst Scoresby (senior) like his fellow Whitby neighbour James Cook did not gain this £20,000 reward either, he did reach beyond 81 degrees in 1806, breaking through the ice at Spitzbergen only 510 miles from the North Pole.
Heel aardig, want het stalen motorschip waarmee ik midzomer 2014 boven Spitsbergen voer, kwam niet verder dan 80°19,34’Noord. Dik 200 jaar later.
Laten we ook eens kijken naar de eeuw van de opwarming. Dit keer geen smeltende ijsberen maar gekookte zeehonden –ik kan u uit ervaring gebraden Groenlandse zeehond met piepers van harte aanbevelen.
The Arctic ocean is warming up, icebergs are growing scarcer and in some places the seals are finding the water too hot, according to a report to the Commerce Department yesterday from Consulafft, at Bergen, Norway. Reports from fishermen, seal hunters and explorers all point to a radical change in climate conditions and hitherto unheard-of temperatures in the Arctic zone. Exploration expeditions report that scarcely any ice has been met as far north as 81 degrees 29 minutes.
De paniekerige toon van toen past naadloos bij die van Greenpeace en WNF van nu. En laten wij de centrale persoon in dit alarmismecircus niet vergeten Al Gore. We hebben het dus niet mogen beleven een ijsvrije Noordpool in 2013. Ik vrees dat meneer Hansen ook maar wat riep:
obama-hansen-knipsel
obama-hansen-knipsel
Het zal je maar gebeuren als president dat je nog maar 4 jaar hebt om de wereld te redden, poeh poeh. Nou dat is dan prima gelukt. En dat is allemaal gebaseerd op vaststaande feiten waar niemand omheen kan? ….net als die van toen? Enfin, het is eens te meer duidelijk dat deze wereld inmiddels al reddeloos verloren is zoals ook uit het voorafgaande blijkt. Immers, het is allemaal gebaseerd op vaststaande feiten waar niemand omheen kan zoals de auteurs van het artikel volhouden. De enige die het niet begrijpt is de natuur, de aarde, het klimaat. Kijk maar naar de vaststaande feiten van toen.
Ook Groenland beleefde grote catastrofes in 1939 waar nu Groenland records breekt.
Het postmoderne CAGW-alarmisme roept bij mij derhalve geen associatie op met gedegen wetenschap, wel met deze vertegenwoordiger van een illusie. The Voice of Alarmisme: het eindeloos herhalen van dezelfde boodschap. Het maakt niets uit of het doemscenario niet is uitgekomen, maar men blijft vol verve en bluf hameren op uit de duim gezogen rampen die de mensheid te wachten staan. keer op keer beleven we een kantelpunt dat kant noch wal raakt. De Vertellingen van Kantelberg misschien?
Wat ik kan vaststellen, is dat alle anomalieën steevast tot doemscenario’s leiden conform de evolutionair bepaalde irrationele menselijke aard. Fijn voor die jonge meisjes die anorexia wordt opgedrongen door dezelfde onzin. Wat ik gegeven het bovenstaande kan vaststellen is dat de bewering dat sceptici terrein verliezen in feite betekent dat de mainstream steeds irrationeler wordt. De reacties op Trump’s verkiezing leggen dit bloot.
Misschien toch een aansporing om wat meer rekenwerk te doen en wat minder modieus postmodernisme belijden. De Industriële en Groene Revoluties kwamen door wetenschappers tot stand, niet door dagdromers. Hierover bestaan de woorden van Lawrence of Arabia die dit als geen ander kende:
Iedereen droomt, maar niet tegelijk. Degenen die ’s nachts de diepe krochten van hun geest verkennen, worden wakker en beseffen dat het onzin is. Maar de mensen die overdag dromen zijn gevaarlijk, zij voeren mogelijk hun dromen met open ogen uit.
T. E –Lawrence (1888- 1935), in De Zeven Zuilen van Wijsheid.
Laat ik dit vaststellen:
De CAGW-hypothese is weerlegd:
Er is geen grond voor de ons voorgespiegelde doemscenario’s;
De dagdromen van postmoderne zelfbenoemde planeetredders zijn een gevaar voor de maatschappij.
Aldus Jeroen Hetzler.