Mini-azc niet haalbaar voor werkgroep

Hollands Kroon - Nieuwe Niedorp - De werkgroep die probeerde kleinschalige opvang voor asielzoekers te realiseren in de voormalige gemeente Niedorp staakt deze poging. Regelgeving en praktische bezwaren blijken een te grote sta-in-de-weg.

Harry de Jong

Kleinschalige opvang van dertig tot vijftig asielzoekers blijkt moeilijk, doordat het Centraal Orgaan opvang asielzoekers in principe uitgaat van opvang voor minimaal driehonderd mensen. Voor opvang voor erkende vluchtelingen - statushouders, die al weten dat ze in Nederland mogen blijven - blijkt geen geschikt gebouw voorhanden.
_____________________________________________________________________
NHD


Hulp aan vluchteling blijft niet bij steen en hout alleen
___________________________ 

Iedereen is wild van het idee van mini-azc's. Maar
tussen droom en werkelijkheid staan wetten in de weg...
_________________________________________


 Fokko Omta

De Werkgroep Kleinschalige Opvang Vluchtelingen (Nieuwe Niedorp/Winkel) wordt waarderend genoemd op de website van de gemeente Hollands Kroon. In de afgelopen maanden heeft de gemeente, met name haar projectleider, de heer Twickler zich heel positief ingezet om met ons als werkgroep mee te denken en te werken. Toch is er van ons aanvankelijke plan weinig overeind gebleven.

Eigenlijk is mijn conclusie, samengevat: iedereen is wild van het idee 'kleinschaligheid, maar in werkelijkheid is dit eenvoudig onmogelijk. Ten eerste qua regels (COA, Centraal Orgaan opvang asielzoekers), ten tweede qua accommodaties (financieel).

Bij kleinschalige opvang denken velen in eerste instantie aan mini-azc's van zo'n dertig tot vijftig asielzoekers, die vlot na hun aankomst in Nederland met inburgeren beginnen, zodat ze reeds tijdens hun asielprocedure weer overeind kunnen krabbelen. Dit is in het licht van de COA-regels sowieso al uitgesloten: het COA gaat uit van minimaal driehonderd mensen per locatie.

Verblijfsstatus 

Vervolgens kun je dan denken aan eveneens kleinschalige, groepsmatige huisvesting (dertig tot vijftig personen), maar dan nu van vluchtelingen mét een verblijfsstatus. Hiervan zitten er 16.000 op een woning te wachten in bestaande azc's. Dit zou het COA helpen en zou ook lucht geven op de markt voor sociale huurwoningen. Dat hebben we als werkgroep samen met gemeente en woningbouwvereniging daarom als tweede optie onderzocht.

Wat blijkt: hier zijn eenvoudig geen (geschikte, betaalbare, haalbare) accommodaties voor. Schoolgebouwen geschikt maken voor bewoning voor een periode van zeg twee jaar de tijd waarin bewoners dan kunnen doorstromen naar een echte woning - klinkt sympathiek, maar Wooncompagnie springt hier zeker niet in.

Woningbouwverenigingen richten zich alleen op echte, definitieve woningen. Dat is begrijpelijk gezien hun kerntaak, maar je krijgt er geen accommodatie mee zoals nodig was voor ons plan.

Kortom: het hele idee 'kleinschalige opvang' klinkt mooi, maar is in ieder geval voor ons als werkgroep een utopie gebleken. Een sympathiek idee, maar niet haalbaar, niet realistisch.

Markt 

De vraag blijft of het geschikt maken van bijvoorbeeld leegstaande schoolgebouwen voor niet-definitieve bewoning misschien toch mogelijk rendabel is? Hier ligt wel degelijk een interessante markt voor kleine projectontwikkelaars. Het project in Middenmeer (Oude Beurs) is daar precies een voorbeeld van. Dankzij een driejarig contract met het COA kan die verbouwing rendabel worden gemaakt. Want er is wel die grote groep van 16.000 statushouders die op een woning wachten. En sowieso is er een oplopend tekort aan sociale huurwoningen.

Weinig 

Maar zonder dit soort projectontwikkelaars is er mijns inziens weinig tot geen kleinschalige opvang mogelijk als je denkt aan groepen van dertig tot vijftig mensen (of, in Middenmeer, honderd).

De grap is dat we in feite nog veel kleinschaliger moeten denken, namelijk zoals het allang geregeld was en is: vreemdelingen komen gewoon per gezin of wooneenheid in een eigen huis terecht. Dat is pas kleine schaal. Wat blijft en steeds belangrijker wordt is socialisatie, inburgering. Wat mij betreft gaan wij als werkgroep ons daarom nu vooral richten op inburgering, opname van nieuwe buren/mensen in onze dorpen, sociaal en menselijk. De noodzaak daarvan was en is de enige, maar ook grootste en belangrijkste doelstelling die van ons plan is overgebleven.

Uitdaging 

Uiteindelijk is het een grotere uitdaging om vreemdelingen in je gemeenschap en vriendenkring op te nemen dan om ze een woning bieden:

Want niet met steen en hout alleen is 't grote werk gedaan. 't zal om onszelve gaan. 

Fokko Omta is predikant van de Protestantse Gemeente Niedorp

Schager Courant