Van buitenaf wordt Nederland er vooral toe aangezet positief te discrimineren op 'Afrikaanse herkomst'. Die opdracht vanuit de Verenigde Naties om politiek en bestuur zwarter te maken, is nergens op luidkeels protest gestuit, terwijl daar alle aanleiding toe is.
Bij de Oscars, de filmprijzen van Hollywood, is er trammelant omdat het volgens enkele donkergekleurde – daar zeggen ze: African-American – filmmakers een schande is dat er geen enkele zwarte is genomineerd voor een belangrijke prijs.
Nu zijn er allerlei manieren om na te gaan of zwarte filmmakers in Amerika inderdaad tekort wordt gedaan. Je kunt bijvoorbeeld kijken of er het afgelopen jaar veel zwarte hoofdrolspelers en zwarte regisseurs waren die goede films hebben gemaakt. Naar ik begrijp waren er zo bekeken niet zo gek veel prijswaardige kandidaten.
Je zou ook kunnen zeggen dat er domweg veel te weinig zwarte acteurs of regisseurs in de gelegenheid worden gesteld mooie films te maken. Ook de Amerikaanse president Barack Obama zit op die lijn. Maar dan kun je bijvoorbeeld kijken naar hoeveel zwarten er in de Verenigde Staten zijn en hoeveel blanken, Aziaten en Latino's. Dan blijkt dat door de jaren heen zwarte filmmakers procentueel bijna net zo veel Oscars krijgen als de African-American bevolking groot is.
Als er te weinig Oscars naar (grote) minderheidsgroepen gaan, hebben de Spaanstalige Latino's in de Verenigde Staten pas echt te klagen. Maar die klagen kennelijk niet en dus wordt er niet gewerkt aan een Oscar-quotum. Je bent pas rijp voor positieve discriminatie als je succesvol prat weet te gaan op je slachtofferschap.
Tegen die achtergrond hadden we in Nederland van 1994 tot 2004 een wet die eerst Wet bevordering evenredige arbeidsdeelname allochtonen (Wet BEAA) heette en later tot 'Wet SAMEN' werd omgedoopt. Die wet had officieel niet tot doel discriminatie of achterstelling op de arbeidsmarkt op grond van ras of huidskleur tegen te gaan, maar discriminatie op grond van geboorteland.
Het werd een debacle. Werkgevers hadden de pest aan de regelbrij en wie op eigen kracht een baan kreeg, had er allerminst belang bij dat de indruk kon ontstaan dat hij of zij was voorgetrokken, als allochtoon.
Voorrang
De laatste jaren is, net als in de Verenigde Staten en wellicht ook geïmporteerd uit dat land, huidskleur en in relatie daarmee (Afrikaanse) afkomst echt, zeg maar, een ding aan het worden. Zo introduceerde de Publieke Omroep (NPO) zeven jaar geleden een diversiteitsbeleid waarbij omroepen extra subsidie krijgen als ze meer 'kleur' laten zien.
Het gaat dan niet meer om 'positieve' discriminatie wegens achterstelling op grond van herkomstland, maar om voorkeursbeleid op grond van uiterlijk en/of veronderstelde herkomst.
Toen dit NPO-beleid in 2011 naar buiten kwam via het tv-programma PowNews, dat er aan meedeed onder het motto 'De neger, omdat het moet', bleek dat de Dienst Kijk- en Luisteronderzoek 8.545 personen in 624 tv-programma's vooral op uiterlijk en spraak had gescand, om vast te stellen of ze 'Wit', 'Mediterraan/Maghrebijns/Arabisch', 'Zuid-Amerikaans', 'Aziatisch', dan wel 'Zuid-Aziatisch' waren.
Behalve de 'witten' leverden alle personen die in beeld waren gekomen, extra subsidie op. De NPO wil ook in 2016 weer meer diversiteit, en wel zodanig dat programma's met 'niet-westerse allochtonen' en vrouwen voorrang krijgen.
Onbezonnen
Van buitenaf wordt Nederland er vooral toe aangezet positief te discrimineren op 'Afrikaanse herkomst'. Een commissie van de Verenigde Naties droeg Nederland afgelopen zomer op ervoor te zorgen dat Nederlanders van 'Afrikaanse herkomst' – ook Surinamers en Antillianen, althans de negroïden onder hen – meer en hogere functies krijgen in ambtenarij en politiek.
Die opdracht vanuit de Verenigde Naties om politiek en bestuur zwarter te maken, is nergens op luidkeels protest gestuit, terwijl daar alle aanleiding toe is. Moeten we dat willen, dat de overheid ervoor zorgt dat er voldoende negroïde mensen in de Tweede Kamer zitten? Komt er dan ook een quotum voor Chinezen, Zeeuwen en roodharigen? Is dat wel democratie zoals die bedoeld is? Gaan we dan ook in de sport de deelnemers of zelfs de winnaars op kleur of herkomst selecteren?
Werkgeversvoorzitter Hans de Boer, die van VNO-NCW, komt wel eens een keer wat onbezonnen uit de hoek, maar onlangs was hij – in NRC Handelsblad – in zijn wanhoop over al dat gequoteer bijzonder trefzeker. De Boer: 'Waarom zeggen we niet: man, vrouw, zwart, geel, wit, het kan me niet verdommen – ik wil gewoon de beste.'
Elsevier nummer 5, februari 2016
0 reacties :
Een reactie posten