cartoon martelen klimaatwetenschappers2
Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler.
RICO staat voor ‘Racketeer Influenced and Corrupt Organizations Act’. Deze was oorspronkelijk bedoeld als een anti–maffiawet waarin verklaringen onder invloed van afpersing en misdaadorganisaties strafbaar zijn gesteld. Een groep politiek geëngageerde klimaatwetenschappers heeft een brief geschreven aan president Obama met het verzoek om scepsis over de CAGW–hypothese (Catastrophic Anthropogenic Global Warming; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming) strafbaar te stellen op grond van de RICO-wet. Zie deze koppelingen hier en hier.
Dit past in de geest van de huidige tactiek gekenmerkt door arrogant superioriteitsgevoel, intimidatie, demonisering en demagogie, die ook in de Twijfelbrigade van Jan Paul van Soest kan worden aangetroffen. Omdat ooit lieden de relatie tussen roken en longkanker in twijfel trokken, geldt dit ook voor hen die de relatie tussen menselijke CO2–emissie en opwarming in twijfel trekken.
Dit is demagogie met de opzet om sceptici als moreel inferieur te stigmatiseren, en de impliciete suggestie dat de CAGW–hypothese een even vaststaande oorzaak is van catastrofale opwarming als roken de oorzaak is van longkanker. Demagogie in optima forma.
Inmiddels is de CAGW–hypothese vergelijkbaar met die van het geocentrische wereldbeeld van 500 jaar geleden, omdat de CAGW–hypothese niet houdbaar is. Sceptici hebben gegrond recht hierop te wijzen en uit te dagen tot overtuigende bewijzen. Dit lukt niet, maar om deze dan vervolgens uit onmacht als ‘merchants of doubt’ weg te zetten en bovendien te betichten van het aannemen van geld van Big Oil&Coal, zegt het nodige over de goedkope demagogie van deze zijde en het gebrek aan steekhoudende argumenten. Zie hier.
Ook de oplichterij door de hockeystick–grafiek en de Climategate-affaire (‘hide the decline’) onderstreept de verkrampte pogingen van een beperkte kliek wetenschappers om hun honger naar politieke invloed te stillen. Het toont aan dat de argumenten niet sterk genoeg zijn, en bovendien aan kracht afnemen door het gebrek aan waarneembare ondersteunende resultaten. Er is immers niets aan de hand. Business as usual sinds de laatste grote ijstijd. Dat protagonisten overal ‘patronen’ in menen te herkennen waar die er niet zijn, is een oermenselijk gegeven. Het is het achteraf verzinnen van argumenten voor een al vooringenomen standpunt. Wij kennen er talloze van zoals de clowns van Oude Pekela, dieVeluwse poema en de duivelskop in de rook van de Twin Towers.
In dit rijk der fabelen bewegen de klimaatdoemscenario’s alsmede de ‘evidente’ en ‘niet te ontkennen’ fingerprints van catastrofale opwarming omdat ook de MSM dergelijke er imaginaire patronen in zien en deze luidkeels uitventen. Dit is aardig om te lezen hoe het zat in 1953 met die opwarming. Lees dit krantenbericht.
Uit alles blijkt dat er heel veel onzeker is, niet onwrikbaar bewezen. Vanzelfsprekend komt vanuit de wereld van protagonisten het ene na het andere zwaktebod om burgers te misleiden en sceptici te belasteren. Het strafbaar stellen van scepsis is het zoveelste, en buitenproportionele, zwaktebod van lieden die hun ethische grenzen uit het oog dreigen te verliezen, overtuigd als zij zijn van hun morele verhevenheid, die echter door de feiten weerlegd wordt. Vanzelfsprekend leidt dit tot frustraties. De geschiedenis staat er bol van tot op de dag van vandaag. Ook ons land kent een dergelijke voorstander van krasse maatregelen:
Jeroen 1 rotmans
Ook James Hansen doet hier een duit in het alarmistische zakje. En Greenpeace.
Wordt Greenpeace misschien betaald door de voormalige USSR– kopstukken van de Russische kolen– en gaslobby om het Westen ten val te brengen en afhankelijk te maken van de Rusland? Hoe het ook zij, dit ondersteunt wel het streven van Greenpeace naar een Marxistische planeconomie. Bij Greenpeace zijn ze uitgekookt genoeg om te beseffen dat windmolens en alle andere als hernieuwbaar bestempelde speeltjes de Westerse beschaving ondermijnen. Ik zal de zakelijke belangen van Al Gore, Hansen, Pachauri en de kliek van het Eco Industrieel Complex buiten beschouwing laten en mij richten op het punt van demagogie.
Wanneer wij de demagogische uitspraken van Liesbeth van Tongeren van GroenLinks tegen de proefboring naar schaliegas beschouwen, dan blijken wèl haar politieke kwaliteiten, maar niet haar verantwoordelijkheidsgevoel voor de volgende generatie. Zij haalt industriële incidenten erbij, zoals Fukushima en BP in de Golf van Mexico om de winning van schaliegas als zeer risicovol te bestempelen en hiermee haar opponent Cuadrilla de mond te snoeren. Elke bedrijfstak echter kent risico’s. Een 0-risico bestaat niet. Het wordt alleen gebruikt als demagogisch instrument. Het incident van Bhopal vergeet zij gemakshalve. Immers, moet dan ook alle chemische industrie worden verboden? Als een molenwiek afbreekt moeten windmolens dan verboden worden?
Of als 2 monteurs omkomen in een brandende windmolen, moet dan ook de plaatsing van windmolens worden stilgelegd? Er zijn immers maar liefst 2 doden gevallen! Maar dit zijn toch ook industriële incidenten? Wat een oorverdovende met 2 maten metende stilte opeens. Dit argument is dan ook een bekende asymmetrische drogreden om een debat op voorhand dood te slaan. Van Tongeren paste in een later debat over schaliegas opnieuw het middel van demagogische misleiding toe door te verklaren dat de proefboring in Boxtel aantoonde dat de risico’s dus onbekend waren. Het ging immers om een proefboring? Ja, dat wel, maar alleen om vast te stellen of het gas economisch winbaar zou zijn. Alle andere ‘risico’s’ waren al sinds de jaren 60 afgedekt. Fracking is sinds die tijd veelvuldig en zonder problemen toegepast in honderden boorputten. Boren door grondwaterhoudende lagen is ook altijd zonder enig probleem gegaan vanwege de zeldzaam strenge voorzorgsmaatregelen. En die chemicaliën? Dat zijn 2 stoffen die al sinds vele jaren in gebruik zijn bij fracking. Zie hier enhier.
Beide stoffen vallen in gebruik onder de Europese regelgeving. Door het zeer strenge toezicht van het Staatstoezicht op de Mijnen heeft zich dan ook nooit iets verontrustends voorgedaan. Opnieuw valse suggestie en demagogie uitsluitend bedoeld om mensen op het verkeerde been te zetten.
Het boek van Remco de Boer over de schaliegaszaak legt een keten bloot van slechte communicatie van de zijde van gemeentes en Cuadrilla, misleiding van en door burgers, slechte feitenkennis bij media, ophitsing door milieuorganisaties en demagogie door voornamelijk GroenLinks. Dit alles had als uitkomst misplaatste hysterie onder de burgers en emotiepolitiek bij volksvertegenwoordigers.
De realiteit gebiedt anders. Van Tongeren is binnen Greenpeace grondig doorkneed geraakt om opponenten te misleiden, te intimideren en met drogredeneringen de mond te snoeren, alvorens de politiek in te gaan. Het is een beproefde werkwijze. Met wetenschap heeft het niets te maken, want Greenpeace heeft na 1986 fatsoenlijke wetenschapsbeoefening de rug toegekeerd. GP is dan ook gedegenereerd tot een club gewelddadige lieden die over lijken gaat, geen respect heeft voor andermans goed en voor wie een mensenleven niet telt.
De Russen waren de eersten om GP aan te pakken. Iets wat navolging verdient. Het wordt hoog tijd om feiten, fictie, hysterie en politiek belang uit elkaar te trekken. Politiek belang gebaseerd op demagogie, intimidatie en op hol geslagen onlustgevoelens bij ego’s als Mann, Al Gore, Hansen, Rotmans en vele anderen is een gevaarlijke cocktail, die onze Westerse beschaving ernstig kan bedreigen door het in gevaar brengen van de energievoorziening.
Wat deze maatschappij nodig heeft is een paradigmaverschuiving naar objectieve, emotie– en politiekvrije beoefening van wetenschap, de oorspronkelijke taak van de journalistiek, namelijk feitelijk correcte en sensatievrije nieuwsvoorziening, alsmede het verwijderen van de milieubeweging uit alle politiek overleg, als niet ook de burger/belastingbetaler en kritische ingenieurs/wetenschappers als volwaardige gesprekspartners worden toegelaten bij bijvoorbeeld een SER-overleg als het Nationale Energieakkoord. Zo lang de huidige asymmetrie echter bestaat, is Nederland overgeleverd aan een door de milieubeweging georkestreerde ecocratie.
Ik vermoed dat de groeiende kloof tussen de misleide burger/belastingbetaler aan de ene kant en de door demagogie, onvolgroeide wetenschappelijke kennis en intimidatie misleide politici aan de andere kant zich uiteindelijk zal keren tegen de huidige politieke orde die Greenpeace inmiddels vrijwel volledig decreteert. De vraag hierbij is of toehoorders die minder in de ban van Greenpeace c.s. zijn, bereid zijn oor te verlenen aan kritische geluiden. Argumenteren en cijfers oplepelen overtuigen niet. Het draait om het tactvol winnen van aandacht en bereidheid tot luisteren.
De democratisch gekozen politici zijn grondwettelijk verantwoordelijk voor alle aspecten van een democratische rechtsorde.
Hier mogen thans vraagtekens bij worden gezet. Draagvlak voor aardgas en schaliegas is er niet. Hoe nu met windmolens? Ineens telt draagvlak niet voor Nijpels. Is maatschappelijk draagvlak bovendien wel de enige norm? Een lastig punt voor onze volksvertegenwoordigers.
Afshin Ellian plaatste in Elsevier het volgende artikel over de houding van media inzake immigratie. Dit zou mutatis mutandis op klimaatbeleid kunnen worden toegepast. Leest u mee en herken parallellen:
De wet dus. Wie de wet en het beleid dat daarop is gebaseerd maakt, is volgens de Grondwet verantwoordelijk voor het migratievraagstuk. Wat ik hier vertel, is inderdaad evident. Toch heb ik het gevoel dat media zich willen gedragen als de poortwachter van Nederland en alsof zij het migratiebeleid mogen bedenken en organiseren.
Het migratievraagstuk is geen roman en geen poëzie. De naakte werkelijkheid is hard en bitter.
Net als de Duitse politie probeerde ook de Zweedse politie bepaalde gebeurtenissen te verdoezelen. De Zweedse sociaal-democratische staat moet immers niet worden beschadigd.
En zo moddert Europa maar wat aan, aan de leiband van Greenpeace, WNF, Milieudefensie c.s. Met wetenschap heeft het niets te maken, want het gaat om de macht. Hoe banaal: een wereldorde die gebaseerd is op bluf, demagogie en intimidatie. De menselijke geschiedenis kent talloze van dergelijke wereldordes.
Het belangrijkste is zoals altijd opnieuw uit het oog verloren, namelijk bescheidenheid. De wijsneuzen die menen wat goed voor de wereld is, de bluffers, de machtshongerigen, de demagogen, zij allen zouden er goed aan doen minder hoog van de toren te blazen en hun misplaatste morele superioriteitsgevoel op te geven en meer bescheidenheid te betrachten in het belang van de generaties na ons.
Richard Feynman zei hierover:
When a scientist doesn’t know the answer to a problem, he is ignorant. When he has a hunch as to what the result is, he is uncertain. And when he is pretty damn sure of what the result is going to be, he is still in some doubt. We have found it of paramount importance that in order to progress, we must recognize our ignorance and leave room for doubt. Scientific knowledge is a body of statements of varying degrees of certainty — some most unsure, some nearly sure, but none absolutely certain.
Aldus Jeroen Hetzler.
Bron hier.