Bovenstaande kwalificaties komen uit een boek dat vandaag in Den Haag wordt gepresenteerd. Auteur is Albert Koers (73) uit Schettens. Hij wil plattelandsbewoners die windmolens in de buurt krijgen de informatie geven ,,die ik de afgelopen jaren nodig had om mee te kunnen praten, om invloed te hebben en om – een enkele keer – mee te kunnen beslissen''.
In 2012 kreeg hij zelf met het onderwerp te maken. Een buurman vertelde hem dat het Friese provinciebestuur tussen Harlingen, Bolsward en Makkum ,,een woud aan turbines'' in gedachten had. ,,Dus ook bij mij voor de deur, want ik woon in het dorpje Schettens. En zo kwam het dat ik mij, na mijn pensioen, ineens ontwikkelde van hoogleraar tot actievoerder.'' Als spreekbuis van omwonenden werd hij een dominante factor in het provinciale publieke debat.
Koers was in zijn werkzame leven hoogleraar en verbonden aan de rechtenfaculteit van de Universiteit Utrecht. Inmiddels is hij voorzitter van de Nederlandse Vereniging Omwonenden Windturbines. Met die pet op was hij onlangs nog bij een VN-commissie in Genève. Zijn juridische expertise komt hem goed van pas, nu de Vereniging een klacht heeft ingediend omdat Nederland zich niet aan het Verdrag van Aarhus zou houden.
Volgens dat verdrag komt in dossiers als dat van windenergie de burgers extra bescherming toe. Ze moeten over de inhoud volwaardig kunnen meepraten, de juiste informatie krijgen en bij de rechter kans op succes hebben. Nederland schiet daarin tekort, betoogt Koers in zijn 106 pagina's tellende boek. De titel luidt: Windenergie en de Overheid. Een pleidooi voor eerlijke informatie en bestuurlijk fatsoen.
Dat gaat maar ten dele over de Aarhus-elementen. Het boek bevat vooral veel informatie. Over energie, techniek, internationale afspraken, Nederlands beleid en wet- en regelgeving. Ook over subsidies, kosten en winsten.
Koers laat ook zien hoe de lagere overheden in Nederland, vooral gemeenten, door Den Haag naar de marge zijn geschoven. De regie ligt al gauw bij de provincie of, als het om windparken gaat met een opwekkingsvermogen van minstens 100 megawatt, bij het Rijk. De gemeentelijke en provinciale volksvertegenwoordigingen komen er dan niet meer aan te pas. En de Tweede Kamer staat op grote afstand. Juist dat houdt hem nu bezig. Belangrijker dan windenergie als zodanig vindt hij ,,de wijze waarop met name de rijksoverheid voorbijgaat aan rechten en belangen van burgers en aan verantwoordelijkheden en bevoegdheden van lokale bestuurders''.
Albert Koers, Windenergie en de Overheid. Een pleidooi voor eerlijke informatie en bestuurlijk fatsoen.
Leeuwarder Courant
0 reacties :
Een reactie posten