16 argumenten om voor “Pegida” de straat op te gaan

Bij hoge uitzondering plaatst JAS een vertaling uit het Duits door E.J. Bron van de toespraak van Udo Ulfkotte van maandagavond ter ondersteuning van “Pegida” in Bonn op het Raadhuisplein.

 Door de schrijvende en sprekende pers in Duitsland, maar eigenlijk in de gehele EU dus ook in Nederland, worden de feiten gemanipuleerd weergegeven. De 17500 vredelievende demonstranten worden door politici en pers weggezet als Tokkies, Nazi’s Fascisten, racisten en noem al dat moois maar op terwijl het doodnormale mensen zijn die zich slechts bezorgd maken over de toekomst van Duitsland vanwege de islamisering en net zoals in ons land mag dat niet gezegd worden.

De toespraak van Udo Ulfkotte is een op een van toepassing op ons land.

_____________________________________________________________________

16 argumenten om voor “Pegida” de straat op te gaan (+ video)

Door: Udo Ulfkotte – Vertaling: E.J. Bron)

Uit ontevredenheid gaan er in heel Duitsland steeds meer mensen de straat op. Ze sluiten zich aan bij bewegingen zoals “Pegida” en haar filialen. Ze voelen zich in de steek gelaten door politici, door de media niet neutraal en naar waarheid geïnformeerd. De onderstaande toespraak heeft Udo Ulfkotte maandagavond ter ondersteuning van “Pegida” in Bonn op het Raadhuisplein gehouden.

Het beeld dat media en politici van de demonstranten schetsen, kan bijna niet verwoestender zijn. Rechtspopulisten en botte, woedende burgers behoren nog tot de nettere uitspraken, die men in heel Duitsland over die mensen aantreft, die zich tegenwoordig in een steeds groter aantal door de politiek en de media niet meer serieus genomen voelen. Als hen dan door journalisten gevraagd wordt waarom ze de straat opgaan, dan kunnen velen dat begrijpelijkerwijs niet onmiddellijk op afroep formuleren. Per slot van rekening zijn ze niet gewend aan de omgang met media. Daarom volgen hier 16 argumenten over wat er in dit land verkeerd gaat. Waarom gaan de burgers de straat op? Wat zijn hun argumenten voor de ontevredenheid?

1. Geen vertrouwen in politici: Al jarenlang neemt het aanzien van politici van de gevestigde partijen in de bevolking af. Nog slechts 15% van de Duitsers vertrouwen onze politici. Die interesseert dat echter niet. Wie zoals “Pegida” de straat opgaat en zijn onvrede tot uiting brengt, wordt nu door politici ook nog uitgescholden voor “ratten”, “slecht gezelschap” en “ongedierte”. De demonstranten van “Pegida” en haar filialen vormen echter een spiegelbeeld van de toenemende ontevredenheid in alle delen van de bevolking, wat al jarenlang door de politiek wordt genegeerd. De politiek is dus blijkbaar het vertrouwen van de bevolking kwijtgeraakt. Het gedrag van de politiek herinnert aan de toestand in de DDR voor de val van de Berlijnse Muur in 1989. Wij burgers kunnen andere politici kiezen. Onze politici kunnen echter geen nieuw volk voor zichzelf uitzoeken.

2. Medialeugens: Slechts één op de drie mensen heeft nog vertrouwen in onze “kwaliteitsmedia”. Zo heeft bijvoorbeeld 63% van de Duitsers geen vertrouwen meer in de verslaggeving over de Oekraïne door Duitstalige media. Nog slechts 37% van de Duitsers erkent het beroepsbeeld van de journalist tegenwoordig nog als vertrouwen wekkend, tendens verder dalend. Onthullingen over “Gekochte journalisten”, hun verbondenheid met trans-Atlantische elitenetwerken en gestuurde verslaggeving verergeren het beeld.

In plaats van in te gaan op hun klanten, gedragen de journalisten van de toonaangevende media zich nu echter net zoals de politici, trekken zich voor de opkomende stormen in hun redactiekantoren terug en schelden van daaruit politiek correct de ontevreden burgers uit. Ook de publiekrechtelijke zenders zenden met door gedwongen heffingen gefinancierde Public Relations ambtenaren van de politieke elite uit wat van hen verwacht wordt. En wel niet in de war gebracht door de realiteit op straat. Ook de media hebben dus blijkbaar, net zoals de politiek, het vertrouwen van grote delen van de bevolking verloren. Ze tonen de burgers nu hun volle verachting, sluiten de commentaarfuncties en verklaren ons burgers gewoon als dom. Dan moeten ze maar andere lezers en kijkers opzoeken. Wij hebben ze niet nodig.

3. Islamisering: Politiek en media negeren de zorgen van de bevolking over het opgeven van onze waarden vooral tegenover de islam. Ze ontkennen een “islamisering”. Maar de islamisering is in werkelijkheid rondom ons heen zichtbaar.

Laten we bijvoorbeeld vandaag nemen: De mensenrechtendeskundige van de Groenen, Omid Nouripour, de SPD-politicus Thomas Funk uit Baden-Württemberg en de moslimfunctionaris Aiman Mayek verlangen van ons Duitsers dat wij als teken van onze integratiebereidheid de komende dagen met Kerstmis islamitische liederen in onze kerken zingen. In de christelijke kerkdienst op kerstavond islamitische liederen. Wat zou er gebeuren wanneer ik bij het volgende Suikerfeest in een moskee hier in Duitsland luidkeels christelijke kerstliederen zou zingen? Men zou mij vanzelfsprekend onmiddellijk wegens een haatmisdaad arresteren, aanklagen en veroordelen. En onze leugenmedia zouden mij natuurlijk een “rechts-radicaal” noemen. Omgekeerd dient dat echter een teken van integratie te zijn? Niet alleen deze ene actuele eis om onze waarden ten gunste van de islam op te geven bewijst de islamisering, die door dezelfde politici en de hen volgende journalistieke huurlingen ook nog driest ontkend wordt.

De islamisering op scholen en crèches betekent dat daar geen varkensvlees meer wordt bereid uit piëteit met de moslims. Islamisering in onze zwembaden betekent speciale zwemtijden alleen voor islamitische kledinggewoontes. Ik erger me ook aan de islamisering op begraafplaatsen. Moslims mogen niet in de door christenen verontreinigde grond begraven worden. Daarom worden er speciale gedeeltes op de begraafplaatsen alleen voor moslims gereserveerd en ze mogen daar hun doden zonder kist of urn, alleen in een doek, begraven, wat andere religieuze groepen niet mogen. Nog erger is de islamisering van justitie. Voor moslims zijn er speciale rechten. Bij moslims wordt polygamie erkend, bij moslims wordt voor de rechtbank ook altijd rekening gehouden met de culturele eigenaardigheden, daar erger ik me aan. Ik stoor me ook aan de islamisering van de steden door steeds meer nieuwe moskeeën. Ik stoor me aan de koranlessen in Duitse moskeeën, waar jonge moslims wordt bijgebracht dat hun voorbeeld Mohammed in het jaar 627 van onze tijdrekening in de stad Yatrib meer dan 500 mensen, die hem niet wilden volgen, hun eigen graf liet graven en ze daarna liet onthoofden. Het stoort me dus dat we hier als vanzelfsprekend midden in Duitsland koranonderwijs hebben, waarin een massamoordenaar tegenover kinderen als voorbeeld wordt gehuldigd. Ik stoor me aan de islamisering in de media, waar in feite een verbod op islamkritiek heerst. Men kan iedere christen als idioot neerzetten, alleen moslims niet. Wie op het altaar van de Dom in Keulen pist, wordt door onze media als held gevierd. Wie tegen de deur van een moskee pist, pleegt een haatmisdaad. Wie als moslim bij demonstraties “Joden in het gas!” roept, wordt daarvoor niet bestraft. En wie moslims hiervoor bekritiseerd, staat met één been in de gevangenis. In onze scholen en crèches, rechtbanken en andere openbare gebouwen hangen, uit piëteit met de moslims, geen kruisen meer. Onze christelijke gebruiken zoals Sint Maarten worden omgedoopt in lichtjesfeesten. Onze leugenachtige media worden er ondertussen toe opgeroepen om alsjeblieft nóg positiever over de islam en over moslims te berichten. En in de supermarkt is het vanzelfsprekend dat we bij de vleesafdeling alleen nog vlees krijgen van dieren die men bij volle bewustzijn islam-conform de keel heeft doorgesneden.

Wanneer onze grote media, zoals “Der Spiegel”, “Stern” of “Focus” hoofdartikelen over de sluipende islamisering van Duitsland brengen, dan moeten wij dat erkennen als “grootse journalistiek”. Wanneer wij burgers dat nu zelf oppakken en ons zorgen maken over deze ontwikkeling, dan verklaren de politiek en de media ons tot “vreemdelingenhaters” en “rechts-radicalen”. Ook dat kun je aan een normaal denkend mens niet meer uitleggen. Want na de bestseller van Thilo Sarrazin over het thema islamisering beloofde de politiek rekening te houden met de zorgen van de bevolking, maar er gebeurt niets.

In plaats daarvan zijn de politiek en de media een weg van de waanzin ingeslagen: Ze hebben gezamenlijk een migratie- en integratie-industrie opgebouwd, waarin op dit moment meer mensen werken dan in klassieke productieve branches zoals de staalindustrie of de automobielindustrie. De migratie-industrie met de import van steeds nieuwe mensen uit cultureel verre landen is big business geworden, waaraan sociologen, politicologen, psychiaters, integratiehelpers, maatschappelijk werkers, verzorgers, traumaonderzoekers, resocialisatie-deskundigen en vele politieke groepringen verdien, die echter voor de samenleving geen meerwaarde hebben, alleen maar gigantische kosten. En steeds meer problemen.

4. Zij pralen – wij betalen: Niet één belofte, die de politiek en de kwaliteitsmedia de afgelopen jaren aan ons hebben gegeven, is nagekomen. De aan de ondergang gewijde euro werd ons tegen de wil van de meerderheid van de bevolking opgedrongen. Politiek en vooraanstaande media verklaarden bij het afscheid van de D-Mark alle eurocritici tot rechtse nationalisten en aartsconservatieven en beloofden ons dat we met de euro een munt zouden krijgen die minstens zo stabiel zou zijn als de D-Mark. Vooral”we zouden nooit garant hoeven staan voor de schulden van andere landen.

De enorme propagandaslag, die wij burgers ook nog met ons eigen belastinggeld moeten financieren, deed de eurocritici op zeker moment verstommen. Maar nu vergokken onze politici aan de EU-roulettetafel al de belastinggelden van onze nog niet eens geboren kinderen om geruïneerde landen zoals Griekenland steeds opnieuw zogenaamd voor de allerlaatste keer van het dreigende staatsbankroet te redden. Wij burgers kunnen nu al voorzien dat we vele verre landen gered hebben – alleen voor onszelf zal er uiteindelijk, behalve enorme schuldenbergen, niets meer over zijn.

Ons zal niemand meer helpen. Integendeel: We staan dan als burgers in voor die biljoenenschade, die ons door de politiek en de media in hun grootheidswaanzin werd opgedrongen. En diegenen, die samen met de politiek en de media het meest medeschuldig zijn aan deze ontwikkeling – de banken en financiële instellingen – zullen als zogenaamd “systeemrelevant” worden gekwalificeerd en kunnen doen wat ze willen en hoeven hun winsten niet eens aan de belasting op te geven. Maar diegenen, die onze kinderen zekere arbeids- en opleidingsplaatsen in de middenstand bieden, krijgen tegelijkertijd geen kredieten meer, omdat zij niet “systeemrelevant” zijn. Wij zeggen vanaf vandaag helder en duidelijk: Wij betalen niet voor jullie schulden!

5. Constant nieuwe belastingen: Duitsland is op weg om wereldkampioen te worden – bij het kaalplukken van de burgers. Want de belasting van de burgers stijgt met dezelfde regelmatigheid als de salarissen van de onrealistische politici. In het jaar 1970 bedroeg de belasting- en heffingslast van de burger nog 41,7% van het inkomen, op dit moment is dat 51,5%. Dat is meer dan het constitutioneel gerechtshof heeft toegestaan. En de hebzucht van de staat kent geen grenzen.

Zogenaamd tijdelijke nieuwe heffingen zoals de solidariteitstoeslag worden als vanzelfsprekend vaste inkomsten en regelmatig komen er nieuw bedachte heffingen bij, zoals de tol op snelwegen, die allemaal maar één doel hebben: nog meer van het constant dalende inkomen van de burgers afpakken. Wij zeggen hier NEE tegen.

6. Toekomstangst: “Het pensioen is veilig” – heeft de politiek ons tientallen jaren lang beloofd.Nu weten we niet alleen dat het tegendeel het geval is. Nu weten we: “Het pensioen is zeker weg.” De politiek en de media hebben ons ook bij dit thema samen bedrogen. Iemand met een gemiddeld inkomen, die 45 jaar lang werkt en over 13 jaar met pensioen gaat, krijgt na aftrek van sociale kosten en belastingen tegenwoordig nog maar 44% van zijn gemiddelde inkomen. In het jaar 1997 was dat nog bijna 70%.

Tegelijkertijd grijpt de, nooit zatte, staat krachtig toe. Wie in het jaar 2020 met pensioen gaat, moet over 80% van zijn pensioen belasting betalen. En over alle voor het eerst in 2040 of later uitbetaalde pensioenen moet 1005 belasting worden betaald.

Blijft over de eigen verantwoordelijke geldbelegging. Maar ook hier grijpt de hebzuchtige fiscus steeds meer ongegeneerd toe. In de jaren 1993 tot 1999 kon het privé sparen nog uit. De rentes waren destijds hoog en kapitaalopbrengsten tot 6000 D-Mark (€ 3068,-) per jaar mocht men belastingvrij innen. Daar kwam een algemeen bedrag van omgerekend € 51,- voor reclamekosten bij. Tegenwoordig bestaat er alleen nog een algemeen spaarderbedrag van € 801,- per jaar – en wel inclusief de reclamekosten. Hoe moet een normale burger nog voor zijn oude dag zorgen?

7. Criminaliteit en binnenlandse veiligheid: De staat kan zijn burgers niet meer beschermen. Hij heeft de band verbroken, die tot de grondpijlers van een staatsbestel behoort. Politiek en media hebben de burgers voor de EU-uitbreiding naar het oosten meer veiligheid beloofd. In plaats daarvan is er vrij baan voor inbrekers, smokkelaars en bedriegers. Niet alleen oudere burgers in heel Duitsland zijn nu bang als ze hun huis verlaten. En de statistieken met betrekking tot de criminaliteit worden al heel lang bijgeschaafd, zodat de slachtoffers van criminaliteit daarbuiten zich voelen als geïsoleerde op zichzelf staande gevallen. Zogenaamd, aldus onze politici, wordt Duitsland steeds veiliger. In de oren van veel burgers klinkt dat als hoon.

8. Defensie: We hebben met ons belastinggeld een leger gefinancierd dat ons in crisistijden in eigen land bij catastrofes kan helpen en ook in het geval van de nooit intredende bedreiging van buitenaf met bepaald materieel moet beschermen. Tegenwoordig hebben we een leger, waarin gezinsvriendelijke crècheplaatsen, islamitische geestelijken en piëteit voor de gevoeligheden van homoseksuelen voorrang hebben boven al het andere. Tegelijkertijd lacht de hele wereld over de schroot, die we op vliegvelden, in tankkazernes en op marinesteunpunten hebben staan. Het beste materieel werd – uiteraard door de belastingbetaler gefinancierd – naar het buitenland gebracht, werd daar schroot en wordt nu heel eenvoudig achtergelaten.

9. Onzekere energievoorziening: Op geen enkel moment mochten de burgers er over stemmen hoe onze energievoorziening er in de toekomst zal uitzien. Politiek en media hebben aan de burgers, net als in een dictatuur, een energieommekeer opgedrongen, die er nu op neerkomt dat wij duur gesubsidieerde alternatieve energieën op toptijden gratis aan buurlanden geven en op andere tijden uit steeds meer kerncentrales in andere landen atoomstroom voor ons netwerk betrekken.

Voor zo´n enorm duur en risicovol project krijgen wij vooral één ding: het vooruitzicht dat in stedelijke gebieden steeds vaker het licht zal uitgaan. Dure energie bedreigt niet alleen de economische standplaats Duitsland, ook voor de gewone burgers worden de nog enkele jaren geleden vanzelfsprekende energieën zoals stroom een luxeartikel. En tegelijkertijd verwoesten we ons landschap met reusachtige zonne-energievelden en steeds meer windparken.

10. Verval van de infrastructuur: Niet alleen vanwege onze wegen werden we enkele jaren geleden nog internationaal benijd. Maar onze politici hebben wegen, bruggen en spoorbanen net zo laten vervallen als scholen, kleuterscholen, universiteiten, zwembaden en bibliotheken. Op de scholen valt de bepleistering van de muren, op kleuterscholen groet de schimmel, in het ziekenhuis is de kans groot een dodelijke ziekenhuisbacterie op te lopen en de verouderde ambulances rijden over wegen vol gaten.

Het spoorwegnet van de Duitse Bundesbahn is net zo vervallen als dat van het openbaar vervoer. Tegenwoordig zorgen controllers ervoor dat in het geheim wordt uitgerekend of het voor de volgende twaalf maanden goedkoper is om vervallen routes te saneren of smartegeld te betalen aan de slachtoffers en diegenen die achterblijven i.v.m. de te verwachten zware ongevallen. En voor deze mensenverachtende politici moeten wij nog respect opbrengen?

11. Stemmen met de verhuiswagen: Ieder jaar trekken meer dan 160.000 goed opgeleide Duitsers, die onze taal spreken, gekwalificeerd en geïntegreerd zijn, uit deze waanzin hun conclusies – en stemmen met de verhuiswagen. In duidelijke taal: ze emigreren, omdat ze de door de politiek en media in Duitsland voorgeleefde waanzin niet meer uithouden en elders een nieuwe toekomst zoeken.

Tegelijkertijd komen er honderdduizenden merendeels slecht opgeleide, laag gekwalificeerde immigranten uit verre landen, die hier bij de politiek en de media op een “welkomstcultuur” stuiten, die hen suggereert hier welkom te zijn, terwijl in ieder geval bij de analfabeten en laag gekwalificeerde mensen het tegendeel het geval is. Het is in ieder geval duidelijk dat geen enkele politicus of journalist weet hoe men deze “verrijking” nog langer moet financieren.

Maar hoewel de mensen daarbuiten eindelijk uitzettingsgevolmachtigden voor deze zich rondom onze sociale potten verzamelende mensenmassa wensen, wordt er ijverig verder gelogen. Duidelijk is: Net zoals de volkeren langs de Amazone vrij willen leven zonder invloeden van buitenaf, zo willen ook veel Duitsers hun culturele identiteit behouden. Ze begrijpen niet waarom het “racistisch” zou zijn wanneer ze van de politiek en de media dezelfde rechten vragen als de volkeren langs de Amazone. Gewoon met rust gelaten te worden!

12. Verlies van de nationale identiteit: Overal in Europa worden de volkeren wakker en eisen respect voor hun wortels en meer autonomie. De Britten zullen eind 2017 daarom vermoedelijk zelfs uit de EU stappen. Duidelijk is: De EU heeft geprobeerd hun identiteit van de Europese volkeren af te pakken. Het grote project van een gemengde veelvolkerenstaat, waarin nationale parlementen hun macht en het belastinggeld van de burgers afstaan, zal in de huidige vorm niet gehandhaafd kunnen blijven, omdat het door steeds meer mensen daarbuiten wordt afgewezen, die het kregen opgedrongen van de politiek en de media.

13. EU-bureaucratie: Langzamerhand worden er veel dingen van de burgers afgepakt wat tot hun leven behoorde, omdat een verre bureaucratische macht in Brussel achter gesloten deuren beslist heeft dat dit beter zou zijn. Van gloeilampen via douchekoppen, van stofzuigers via koffiezetapparaten of haarföhns bepaalt nu een grote broer wat goed voor ons is.

14. De waanzinnige cultus rondom homoseksuelen, gender en travestieten:Volledig onrealistische politici en media hebben voor zichzelf een wereld gecreëerd, die niets meer te maken heeft met ons gewone burgers. In hun afgewende perverse Conchita-Wurst-wereld downloaden ze kinderporno´s op servers van het parlement en proppen ze zich vol met drugs, omdat ze ons gewone burgers blijkbaar niet meer kunnen verdragen. In hun waanzinnige wereld discussiëren ze over het verbod op kinderseks in het verre Thailand, alleen maar om zich direct na de discussie op kosten van de belastingbetaler met een taxibriefje van het parlement naar de slechts 1500 meter verderop aan de Berlijnse Kurfürstenallee gelegen kinderprostituees te laten rijden. Dit dubbelleven roept bij het grootste deel van de bevolking alleen nog maar walging en afschuw op. Wij zeggen jullie, dat jullie gender-homoseksuelen-transseksuelen-cultus gewoon niets te maken heeft met de reële problemen van de mensen.

15. Spraakverboden en politieke correctheid: Politiek en media behandelen ons als kleine kinderen met hun kinderlijke taal. Onze school- en kinderboeken worden herschreven. Professionele beschermers van minderheden, die gehuldigd worden door onze elites, breken zich er de hele dag het hoofd over welke nieuwe voorschriften ze voor ons kunnen bedenken. Over veel dingen mogen we immers al lang niet meer praten in dit zogenaamde vrije land, waarin de democratie en de persvrijheid alleen nog maar gesimuleerd worden. De politieagenten, die zorg moeten dragen voor onze veiligheid en daarbuiten hun nek uitsteken, mogen evenals onze zogenaamde vrije media tegenwoordig bij onderzoeken niet eens meer een fatsoenlijke omschrijving van de daders geven, ze moeten huidskleur, land van herkomst en andere typische identificatiemiddelen op aanwijzing van de politiek voor de bevolking verzwijgen.

Een aanzienlijk deel van de mensen voelt wel degelijk de sociale druk waaraan men blootgesteld kan staan als men met zijn mening afwijkt van de maatschappelijke consensus. Steeds meer mensen hebben het gevoel bepaalde dingen niet meer te mogen uitspreken. Ze willen “hun mond niet verbranden”. Want afwijkende meningen worden bestraft. De functionarissen van de politieke correctheid – opportunistische journalisten als handlangers van de politiek – beslissen erover wat nog als discutabel geldt. Het gaat gewoon niet meer om het gezonde mensenverstand. Politieke correctheid wil afwijkende meningen principieel als immoreel veroordelen. En daarom bekritiseert men afwijkende meningen niet meer, maar men haat ze gewoon. Wie tegenspreekt, wordt niet met argumenten overtuigd, maar wordt tot zwijgen gebracht.

De nieuwe jakobijnen van de enige ware mening in de redactiekantoren beroepen zich erop dat veel afwijkende meningen eer, schaamte en fatsoen schenden. Dan is men in Duitsland razendsnel met de beschuldiging van volksophitsing. Daar zijn de mensen bang voor. En zo bestaat de vrijheid van denken in Duitsland alleen nog maar op papier.

16. Oorlogsophitsing: En te midden van deze explosieve situatie leiden de politiek en de media de toenemende opgekropte woede in de bevolking doelbewust af naar het buitenland, vooral tegen Rusland. Al maandenlang wordt Moskou in verband met de door de VS opzettelijk aangewakkerde Oekraïne-crisis als nieuw vijandbeeld van die NAVO, die Duitse journalisten als verlengde arm van het persbureau dienen. De oorlogsophitsing in media zoals de FAZ, SZ, Zeit en publiekrechtelijke zenders is in heel Duitsland bij de bevolking bekend. Tegelijkertijd eist de supermacht VS van de Duitse bevolking deel te nemen aan steeds nieuwe militaire buitenlandse operaties en aan oorlogen, die Amerikaanse, maar zeer zeker geen Duitse belangen dienen. Wat daarvan terechtkomt, hebben we aan de lijkenzakken gezien, waarin de Duitse soldaten uit Afghanistan terugkwamen.

We hebben noch vrede noch veiligheid aan de Hindoekoesj veiliggesteld. In plaats daarvan hebben we iedere dag een nieuw stuk van ons vaderland in het binnenland opgegeven, omdat we steeds nieuwe vluchtelingen uit die vele oorlogsgebieden moeten opnemen, waar eerst de Amerikaanse oorlogspolitiek ervoor gezorgd heeft dat er “überhaupt vluchtelingenstromen ontstaan. En dan worden wij burgers door de politiek en de media een tweede keer voorgelogen. Slechts enkele dagen geleden onthulde Prof. Hans-Werner Sinn een enorme medialeugen. Eind november 2014 wisten de Duitse vooraanstaande media van gekkigheid niet wat te brengen om ons burgers bij te brengen dat de vele nieuwe immigranten ons toch financieel zouden ontlasten.

De geciteerde studie beweert in werkelijkheid het tegenovergestelde. Ieder immigrant kost ons meer dan € 79.000,- En zo zijn we weer terug bij ons uitgangspunt: Politiek en media verdienen geen vertrouwen meer. Ze hebben het verspeeld. En dat willen de demonstranten van “Pegida” en haar zusterorganisaties hen nu duidelijk laten zien. Duidelijk is: Onze politici en de partijen hebben een houdbaarheidsdatum. Wij burgers kunnen hen met onmiddellijke ingang gewoon negeren. Duidelijk is ook: Onze woede op politici en leugenmedia heeft geen houdbaarheidsdatum. Wij gaan door. En we zullen steeds sterker worden.

Video:

Bron:
http://info.kopp-verlag.deAuteur: Udo Ulfkotte