Geluidsnorm windmolens. Het is een draak

ANNA PAULOWNA - 19 september 2014 -  De norm is niet controleerbaar en niet handhaafbaar.



Door windmolen klachten, Dichtbijmeeschrijver

Windenergie, daar is toch niemand tegen? O nee? In alle landen van de wereld klinkt er protest tegen windturbines. Omwonenden zeggen vooral last te hebben van het bonzende geluid. "Het is alsof er een eindeloze trein langs rijdt". Dat het probleem nu onderkend wordt, blijkt wel uit het meerdaagse internationale congres over windturbinegeluid in Denver, Amerika. Deskundigen praten drie dagen lang over dit specifieke onderwerp.

 Dit artikel is geschreven door een meeschrijver. Meer weten over meeschrijven?
 Lees hier verder. 

Ondertussen proberen fabrikanten van de windturbines, als Enercon , Siemens en Vestas, alles uit om het geluid van mega windturbines te temmen. Men trekt alles uit de kast om het geraas te laten verstommen. Tevergeefs! De praktijk is weerbarstig.

Dat blijkt uit het recent opgerichte meldpunt voor windmolenoverlast (www.windmolenklachten.nl). De regionale milieudienst weet zich al jaren geen raad met de dagelijkse klachtenregen van omwonenden. Men heeft maar één antwoord: ‘De windturbines voldoen allemaal aan de norm’. Actie ondernemen doet men niet. Gelukkig kunnen omwonenden nu terecht bij een organisatie die de klachten serieus neemt.

Die norm is overigens een dode mus. Zelfs projectleider bij Eneco (!), Rolf Koster, zegt dat de norm een DRAAK is. De norm is niet controleerbaar en niet handhaafbaar.
Hoe is het in Nederland geregeld met de normen voor windturbines? Tot 2011 was er een norm waarbij men uit ging van een maximaal aantal decibellen. Helaas, voor de ontwikkelaars en exploitanten, werd de ruimte voor plaatsing in Nederland hierdoor drastisch beperkt. Daarom is er een nieuwe gemiddelde Lden norm bedacht. Het geluid mag nu gedurende één jaar worden opgeteld en gedeeld door 365. Daardoor is het maximale aantal decibellen enorm gestegen. Met een simpele rekensom wordt dit duidelijk. Stelt u zich voor dat het maximaal toegestane aantal decibellen voor 2011 veertig decibel was. Dan mocht een windturbine daar nooit overheen. Nu, met de nieuwe norm, kan een windturbine vandaag rustig tachtig decibel produceren. Als hij morgen stil staat, en dus nul decibel produceert, is het gemiddelde immers weer keurig veertig dB. Op deze manier blijkt de ruimte voor plaatsing veel groter.

Europese regelgeving? Onder het mom van "beleidsneutraal" en "Europese regelgeving" heeft de Tweede Kamer hier mee ingestemd. Niks beleidsneutraal en al helemaal niet Europees, want naast Noorwegen is Nederland het enige Europese land waar deze "Europese gemiddelde norm" is toegepast. Nederland is het meest dichtbevolkte land ter wereld en juist in dat land worden de windmolens het dichtst bij bewoning gebouwd. Dat is twee maal fout. Daarom pikken de omwonenden het niet meer en komt men massaal in opstand. Er is sinds kort zelfs een landelijke belangenvereniging voor omwonenden van windturbines. De Nederlandse Vereniging Omwonenden Windturbines (www.nlvow.nl) timmert aan de weg en zorgt ervoor dat de signalen uit de regio nu eindelijk in Den Haag belanden.

Volgens de nieuwe norm is het, in geval van twijfel, niet meer nodig om op locatie een dure meting te doen. We kunnen immers met behulp van de aangeleverde fabrieksspecificaties precies uitrekenen of de windturbine wel of niet voldoet aan de normen. Natuurlijk komen deze fabrieksgegevens exact overeen met de praktijk... Dat claimen de fabrikanten in ieder geval. Dat schept vervolgens weer ruimte voor nog grotere windturbines op veel te krappe locaties. Uiteraard zijn de fabrieksspecificaties in de praktijk lang niet altijd haalbaar.

Wie worden er nu eigenlijk beter van windmolens? In Den Haag staat een enorme pot met geld klaar. Heel slim niet in de begroting opgenomen, maar betaald door alle consumenten die de komende jaren een opslag voor duurzame energie op hun energierekening krijgen gepresenteerd. Likkebaardend staan energiebedrijven in de startblokken. Dat geld kunnen zij goed gebruiken!

Deze energiebedrijven paaien de grondbezitters vervolgens met grote sommen geld. Een beetje windboer, met maar twee turbines op zijn grond, kan met gerust hart de koeien de deur uit doen. Met €80.000,- per jaar draait hij zich 's morgens liever nog een keer om dan dat hij bij dag en ontij de koeien gaat melken. Het geronk van de windmolen neemt hij voor lief. De buurman komt er niet zo goed van af. Eerst is hem verzekerd dat een moderne windturbine helemaal geen overlast veroorzaakt. De turbine voldoet immers aan de norm. Maar na verloop van tijd dringt het bij de buurman door: ‘Die windturbine gaat niet meer weg! En als ik wil verhuizen, wie koopt dan mijn huis? Met een gigantische windturbine naast mijn woning heb ik bepaald geen "unique selling point"!’ De buurman kan natuurlijk proberen planschade te verhalen, maar volgens de website van het Ministerie van Infrastructuur & Milieu is het in Nederland nauwelijks mogelijk om planschade te claimen. En wie betaalt de proceskosten van de buurman? Allesbehalve eerlijk! Als het aan de mensen op het Binnenhof ligt, moeten er in Nederland de komende jaren nog veel windturbineparken bij komen.

Er is echter hoop! Minister Kamp heeft toegezegd; "zonder draagvlak geen windturbines". Daarvoor pleiten wij voor een referendum naar het draagvlak onder de bevolking. Hopelijk komen deze razende, bonkende windturbines vervolgens niet bij u in de achtertuin.


Dichtbij,nl