Het door voormalig Greenpeace-voorman Diederik Dramsom gegijzelde kabinet wil enorme aantallen windmolens bouwen.Die vormen straks peperduur schroot, zo weet iedere weldenkende ingenieur. Ieder huishouden gaat straks sowieso 250 tot 350 euro per jaar aan directe extra energiekosten betalen om de windmolens te financieren, en wanneer je daar de indirecte kosten bij gaat optellen, dan kom je uit op een bedrag van 800 tot 2000 euro per huishouden per jaar. Dat komt bovenop de lastenverzwaringen van de afgelopen jaren. En dat terwijl de energiekosten in ons land al driemaal zo hoog zijn als in de VS.
Dit is allemaal opgezet om een oligarchie van enkele gefortuneerden nog veel meer geld te laten verdienen. Rijkman Groenink, die ooit ABN-AMRO naar de filistijnen hielp, is nu Greenpeace’s beste vriend en verdient met zijn maatjes miljoenen met windmolenfinanciering. Windboeren door mij ook wel windhoeren genoemd , die hun grond verhuren voor windmolens, verdienen tussen de 30.000 en 80.000 euro per jaar aan de grondverhuur… en verhuizen vervolgens, hun buren achterlatend met de geluidsoverlast. Intussen verenigen ruim 100 actiegroepen al meer dan 5 miljoen Nederlanders die deze waanzin willen stoppen. En off the record geven insiders uit de windmolenlobby toe dat de toekomstige energievoorziening grotendeels fossiel blijft, omdat het rendement van windmolens tegenvalt. Met name kolen hebben een grote toekomst…dankzij de windmolens. En de CO2-uitstoot stijgt zo… dankzij de windmolens. Kafka had het niet beter kunnen bedenken. Het is hoog tijd voor een ommekeer.
De windmolenfans halen vaak Duitsland als inspirerend voorbeeld aan. Maar de Energiewende bij de Oosterburen is aan het mislukken. De Duitse milieuminister Altmaier gaf afgelopen week toe dat de Energiewende 1.000 miljard euro kost, meer dan tien keer zoveel als oorspronkelijk begroot. Critici verwachten dat de kosten op zullen lopen tot 1.200 miljard euro. Helpt het? Nee. Duitse huishoudens moeten door de Energiewende nu zoveel aan energie betalen dat het afgelopen jaar al bij meer dan 350.000 huishoudens de stroom werd afgesloten, omdat de mensen de rekening niet meer konden betalen. Energiearmoede is in Duitsland een trend, die straks over komt waaien naar ons land. Windenergie is niet goed op te slaan, en wordt daardoor vaak gratis weggegeven op dagen waarop het veel waait. Op dagen waarop het te weinig waait moeten kolencentrales worden opgestart, om in de energiebehoefte van het land te blijven voorzien. Daardoor stijgt de CO2-uitstoot in Duitsland aanzienlijk.
Opslag van windenergie is en blijft dus de bottleneck. Het waait nu eenmaal maar 35% van de tijd. Export is doorgaans ook niet mogelijk, want de buurlanden hebben als het waait ook een overschot. Denemarken geeft al meer dan 40% van de opgewekte windenergie weg, maar noemt zich ondertussen duurzaam. Dat is echter niet meer dan schone schijn. Ook in Denemarken draaien meer kolencentrales dan ooit tevoren. Ook daar stijgt de CO2-uitstoot, dankzij de windmolens.
Terug naar Duitsland. Afgelopen week maakte BMW bekend de grootste nieuwe fabriek voor deze Duitse kwaliteitsauto’s te gaan bouwen in de VS en niet in moederland Duitsland, vanwege de extreem hogere energieprijzen daar na de Energiewende. In iedere BMW zit 25% aan Nederlandse onderdelen. Mede daarom rijd ik, heel patriottisch, zelf ook BMW. De klap die BMW uitdeelt aan de Duitse regering is niet mis te verstaan. Dit scheelt veel werkgelegenheid, niet alleen in Duitsland maar ook in Nederland, waar belangrijke toeleveranciers van de Duitse automobielindustrie gevestigd zijn. Ook energiegigant BASF verplaatst een deel van zijn fabrieken uit Duitsland naar de VS, en het Nederlandse DSM doet hetzelfde. Al deze bedrijven geven als reden de energiepolitiek in Duitsland en Nederland. Grootbedrijven kunnen makkelijk verkassen, maar de duizenden mkb-bedrijven die toeleveranciers zijn van deze grootbedrijven kunnen dat niet zomaar. Toenemende werkloosheid is dus onvermijdelijk, terwijl volgens ’s werelds grootste uitzendbureau Adecco de werkloosheid in ons land nog nooit zo hoog is geweest (afgelopen jaar kwamen er 100.000 werklozen bij) en de werkloosheid hetzelfde blijft tot 2024, bij ongewijzigd beleid. Het SER Energie-akkoord dat de Duitse Energiewende wil kopiëren in ons land, leidt dus tot meer werkloosheid en extra druk op het mkb. Wie voor windmolens is, houdt niet van mensen.
Voorstanders van windmolens beweren dat deze minaretten van hun Groene Geloof ook banen opleveren. Zeer beperkt. En de meeste nieuwe banen in de windindustrie gaan naar Duitsers en Scandinaviërs. Nederlandse werklozen hebben er niets aan. In Duitsland investeren grootbedrijven nauwelijks nog in het binnenland, vanwege de energiewaanzin. De woede over de energiepolitiek groeit met de dag in Duitsland, maar Duitsers zijn te gezagsgetrouw om zomaar in opstand te komen. Zoals Karl Marx al zei: voor een Duitser een bomaanslag op een trein pleegt, koopt hij eerst een perronkaartje. Windmolens leiden overal in Europa tot waardedaling van huizen en tot minder toerisme en recreatie. Nederlandse kustgemeenten verwachten een verlies van minimaal 6.000 banen. En dat is pas het begin.
Wat mij stoort aan de 40 ondertekenaars van het SER Energieakkoord is hun geheimzinnigheid over kosten en baten van de Nederlandse Energiewende. Al maanden wordt er gerommeld met cijfers, kritische wetenschappers en kritische ingenieurs die de opgegeven cijfers goed beargumenteerd onderuit halen worden genegeerd of geframed (“Jullie zijn tegen duurzaamheid en worden vast gefinancierd door de olie-industrie”). Na vele waarschuwingen van wetenschappers en andere experts komt de overheidsdienst Rijksvastgoed en Ontwikkelingsbedrijf (ROVB) nu eindelijk ook tot de conclusie dat windmolens veel duurder worden dan de windmolenfans ons hebben voorgespiegeld. Daarnaast zou het Centraal Planbureau een veel te optimistische raming hebben gemaakt van de verwachte inkomsten uit windenergie. Het rendement zou zeker 40 procent lager zijn dan waar het kabinet op rekent. Dat voelt de belastingbetaler straks in de portemonnee. Om alles te kunnen bekostigen, heeft het ministerie van Financiën een nieuwe belasting ingevoerd: de Opslag Duurzame Energie. Die belasting loopt de komende jaren flink op. In 2013 bedroeg ze per huishouden zo'n 9 euro per jaar, in 2018 zal dat 150 euro zijn. Econoom Willem Vermeend verwacht dat iedere Nederlander 200 euro per jaar extra aan energie gaat betalen. Dat betekent voor een gemiddeld gezin een lastenverzwaring van 800 euro op jaarbasis. Als de Duitse Energiewendestraks 1.200 miljard euro blijkt te kosten, dan zal de Nederlandse Energiewende, afgaande op inwonersaantal, zo’n 240 miljard euro kosten. Afgeschreven over 15 jaar betekent dit een lastenverzwaring voor ieder Nederlands huishouden van zo’n 2.400 euro per jaar.
Wie worden hier beter van? Zoals gezegd: een kleine oligarchie van hele rijke mensen, de Rijkman Groeninks van deze wereld varen wel bij de windmolenhandel. Vorig jaar meldde Die Welt dat de Italiaanse maffia momenteel haar geld witwast via de aanleg van windmolenparken. Rijkman Groenink financierde de windmolen in Medemblik en verdiende daar miljoenen mee. Hij is de beste vriend van Greenpeace. Voorwaar een inspirerende coalitie. Is het gek dat Greenpeace de afgelopen tijd al een kwart van zijn donateurs verloor? Een tweede groep die slapend rijk wordt is de groep van windboeren: boeren die land verhuren aan partijen die er windmolens bouwen. Dat levert veel geld op. Exploitanten van windmolens betalen particuliere grondeigenaren voor iedere windmolen elk jaar tussen de 35.000 en de 80.000 euro aan pacht. Windboeren zijn feitelijk dus windhoeren. Steeds vaker verlaten ze hun boerderij en gaan ze elders wonen, bijvoorbeeld in een beschermd natuurgebied waar geen windmolens gebouwd mogen worden, de buren met de overlast achterlatend. Vrijwel geen enkele politicus of ambtenaar woont naast een windmolen, en dat geldt ook voor milieuactivisten. Daardoor zijn ze het contact met de werkelijkheid kwijtgeraakt.
Het grappige is dat de voorstanders van windmolens denken dat alle oppositie verdwijnt als mensen meedelen in de opbrengsten van de subsidies. Er zijn inderdaad voorbeelden van opposanten die het hoofd buigen voor een zak met geld. In ieder mens schuilt inderdaad een hoer. Maar er is straks niet genoeg geld om dit subsidiecircus in stand te houden. En als de subsidies worden afgebouwd, lopen de hoeren weer over naar de andere kant. Er schuilt nog een addertje onder het gras. Windmolens verspreiden laagfrequent geluid, dat je niet hoort, maar waar mensen wel ziek van worden. Artsen en milieudiensten van de overheid doen hier nu onderzoek naar en houden hun hart vast. Het begint er steeds meer op te lijken dat mensen en dieren ziek worden van de laagfrequente trillingen van windmolens. Als dat straks bewezen wordt, helpt omkopen niet meer. Wat heb je aan geld als je ziek wordt van de bron van dat geld?
“Ik ben een politicus, dus als ik een probleem vooruit kan schuiven, dan doe ik dat,” sprak ooit een politicus. Problemen verschuiven naar de toekomst is helaas de norm bij de meeste politici. Interessant is in dit verband hoe de landelijke politiek lokale politici onder druk zet om mee te werken aan de windmolenhype: wie niet meedoet kan een landelijke politieke carrière wel op zijn buik schrijven. Veel wethouders buigen voor deze chantage. Geen goede trend, want de uitholling van de democratie zet zo door. En lokale partijen, die geen landelijke ambities hebben, groeien fors.
Ik vind vooral de rol van de milieubeweging in dit verband opmerkelijk. Ooit begonnen als een integere en spirituele beweging, die ons meer respect en liefde voor de natuur wilde bijbrengen, is de milieubeweging verworden tot een griezelige sekte, de Groene Kerk. De molens zijn de minaretten van dit nieuwe geloof. Dit economisch ondoordachte plan zal de milieubeweging uiteindelijk opbreken. De alliantie met gehate financiers als Rijkman Groenink en de bijdrage aan lastenverzwaring voor burgers en mkb zal de milieubeweging ook niet populairder maken. Dat de milieubeweging straks verantwoordelijk is voor stijgende werkloosheid, helpt evenmin. Los daarvan: als mensen minder te besteden hebben, kunnen ze minder doneren aan milieuorganisaties. Maar het cynisme van de milieuactivisten en hun omvorming tot een pseudo-energiebedrijf, is zeer onverstandig. De gedachte dat iedereen om te kopen is met subsidies inspireert op geen enkele manier tot duurzaamheid, terwijl dat een prachtig streven is. En de eenzijdige focus op windmolens belemmert alternatieven (thoriumcentrales, getijdenenergie etc.) om snel te groeien. Evangeliseren kun je leren. Maar met de wind tegen is het lastig evangeliseren. Helaas heeft de milieubeweging die boodschap niet begrepen. Jammer, een gemiste kans. Maar het is nog niet te laat. We kunnen nu leren van de fouten van de oosterburen. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.
Trendwatcher Adjiedj Bakas is auteur van het energietrendboek “Plenty”. www.bakas.nl
0 reacties :
Een reactie posten