Geplaatst door Hans Labohm op 22 april, 2014 - IPCC omzeilt kern van de zaak.
Jammer, want zonder aanpak van de hoofdoorzaken, is mitigatie als 'dweilen met de kraan open'.
Een gastbijdrage van Bert Amesz.
Onlangs beviel IPCC van twee nieuwe rapporten. Het ene gaat over de mogelijke gevolgen ('impacts') van klimaatverandering. Het andere rapport betreft 'mitigatie': hoe de opwarming moet worden beteugeld.
Deel 1 van IPCC's lijvige trilogie zag eind vorig jaar het licht. Dat ging vooral over de oorzaken van de opwarming. Ook werden lijntjes doorgetrokken naar de toekomst. Elders (bijvoorbeeld hier en hier) heb ik mijn mening daarover geventileerd.
Hier in het kort mijn visie:
- Klimaatverandering is een samenspel van natuurlijke én menselijke oorzaken;
- Maar conform hun opdracht, ligt bij IPCC de nadruk op de menselijke invloed: de uitstoot broeikasgassen; - Daardoor worden natuurlijke factoren – oceaan, zon – stelselmatig onderbelicht;
- De uitstoot van broeikasgassen speelt ongetwijfeld een rol;
- Maar zelfs na 30 jaar onderzoek weten we nog steeds niet hoe groot dat effect is;
- Ook heeft IPCC nog steeds geen sluitende verklaring voor de 'opwarmingspauze' van de afgelopen 17
jaar, dit ondanks de sterk gestegen CO2–uitstoot in die periode.
Conclusie: de door IPCC opgestelde projecties voor de lopende eeuw zijn gebaseerd op een te hoge aanname van de klimaatgevoeligheid. De claim 'the science is settled' is volstrekt misplaatst. Zo ook de steeds maar weer opduikende claim van '97% consensus' binnen de wetenschappelijk wereld. Ter illustratie: met mijn kritische opstelling zou zelfs ík binnen die groep van 97% vallen!
Impacts: 'blame the climate' Het recent uitgebrachte tweede deel betreft dus de mogelijke gevolgen van opwarming. Zet u schrap: overstromingen, waterschaarste, droogte, voedseltekorten, bedreiging ecosystemen, gewelddadige conflicten, volksgezondheid, ontheemden, et cetera. Inderdaad: klimaatopwarming kán zulke problemen verergeren. Maar het is niet de hoofdoorzaak. Want dat zijn o.a.:
- Explosieve bevolkingsgroei, met name in de grote steden;
- Houtkap – al dan niet illegaal – in het stroomgebied van rivieren;
- Bodemdaling door excessieve onttrekking van grondwater;
- Vervuiling van bodem, lucht en water;
- Overexploitatie – vaak clandestien – van grond– en oppervlaktewater;
- Verstedelijking in het stroomgebied, bebouwing van de 'flood plains'.
Mijn bezwaar is dat IPCC alle kommer en kwel eenzijdig ophangt aan 'klimaatverandering', terwijl juist de hierboven genoemde oorzaken de hoofdrol spelen. Op hun beurt zijn die maar al te vaak het gevolg van wanbeleid door lokale – vaak onfrisse – regimes. Die zullen nu, met IPCC's rapport in de hand, het 'rijke westen' aanwijzen als hoofdschuldige van hun problemen. En alvast een claim neerleggen bij 'UN's Green Climate Fund'. Een beloning voor corruptie en wanbeleid?
Mitigatie: dweilen met de kraan open?
De mens draagt bij aan klimaatopwarming. Hoeveel, weten we niet. Ik verwacht dat het meevalt. Maar het kan ook tegenvallen. Mitigatie is dan wenselijk. Maar wél onder drie condities:
- op mondiale schaal;
- met effectieve en goed doordachte maatregelen;
- acties van het lokale bestuur om de hiervoor genoemde trends te keren.
Ook met betrekking tot laatstgenoemde punt ben ik niet optimistisch gestemd. Zolang dat probleem niet wordt onderkend, is mitigatie als 'dweilen met de kraan open'.
Aldus Bert Amesz, auteur van 'Aan de knoppen van het klimaat'.
0 reacties :
Een reactie posten