Kruiwagenpolitiek avant la lettre

Schagen - Niet alles wat mag, moet je ook doen, sprak Friso Teerink.

Harry de Jong 


Kanttekening

Niet alles wat mag, moet je ook doen, sprak Friso Teerink dinsdagavond in de raad van Schagen over de wethouderswissel Beemsterboer voor Beemsterboer. De waarheid gaat nog wel wat verder: zowel vader Jos als zoon Jelle zou het helemaal niet moeten willen. Door vrijwillig op te stappen om zijn zoon een goede start te bezorgen van een vurig gewenste politiek-bestuurlijke carrière én op de koop toe wachtgeld op te strijken, maakt Beemsterboer senior de politiek ongeloofwaardig. Zoon Jelle, toch altijd beschouwd als politiek talent, werkt er al net zo hard aan mee door op deze manier van z'n passie z'n werk te maken.

Maar Jos Beemsterboer heeft nu eenmaal recht op wachtgeld. En heeft daarbij wel te maken met sollicitatieplicht, klonk het in de raad bij de fracties die minder moeite hadden met de wissel. „Zou hij de komende twee jaar in Schagen zijn weggestuurd, dan waren we als gemeente nog veel duurder uit geweest qua wachtgeld", stelde Harry Ruijter van oppositiepartij Jess zelfs. Dat zal vast. Maar in dat geval is er sprake van wegsturen van een wethouder. Dat is ook de gedachte achter de wachtgeldregeling: het afbrandrisico van een openbaar bestuurder is groot. Geef je je reguliere baan op voor een bestuursfunctie, dan is enige (financiële) zekerheid voor de langere termijn welkom.

Natuurlijk, vader Jos heeft recht op wachtgeld. En zoon Jelle kan gewoon keurig naar de regelen der wet z'n nieuwe ambt aanvaarden. Daar heeft de raadsmeerderheid van Schagen gelijk in. Maar dat betekent nog niet dat de wethouder daarom zomaar zo'n staaltje van familiepolitiek zou moeten weggeven. Sommige dingen moet je helemaal niet willen. „Hoe leggen we dit aan mensen uit?", stelde Perry Vriend (Seniorenpartij Schagen) niet voor niets een retorische vraag. Het valt niet uit te leggen.

Geloofwaardigheid 

Verbazingwekkend hoe politici en bestuurders erin slagen hun eigen geloofwaardigheid te ondermijnen. De Beemsterboerwissel doet denken aan de recente declaratiekwestie van burgemeester Jaap Nawijn van Hollands Kroon.

Nawijn lag onder vuur over declaraties en een woonark die de gemeente voor veel geld voor hem huurde, maar waar hij niet of nauwelijks verbleef. Onderzoek wees uit dat de burgemeester met zijn declaratiegedrag de spelregels niet had overtreden. Maar ook hier gold: het mag allemaal wel, maar moet je het wel willen: met je medewerkers een raadsvergadering voorbereiden tijdens een etentje in een restaurant. Hoe leg je uit dat dat niet met een broodje kroket in de hand kon.

Het geloof en vertrouwen in politiek en openbaar bestuur is de afgelopen jaren aan flinke erosie onderhevig. Met de kruiwagenpolitiek avant la lettre die dezer dagen met de wethouderswissel in Schagen is vertoond, duurt het niet lang meer voor er niets meer van over is.

NHD