De tactiek en strategie die het duo Tennet & Liander gebruikt bij het doordrukken van hun zin voor de locatie van een trafostation is een beproefde, door heersers en koningen toegepaste methode sinds het begin van onze jaartelling.
In dit geval worden 7 locaties uitgekozen voor een mogelijke plek van een trafostation terwijl companen Tennet en Liander slechts oog hebben voor één locatie; en dat is locatie 4 bij ‘t Veld.
Nu wil niemand een trafostation bij zijn huis en alom kwam het volk in beweging; stilletjes hopende dat uiteindelijk dat vermaledijde trafostation niet bij hen in de achtertuin zou komen; dit is de “tegen elkaar uitspeel achtergrond” van de keuze voor 7 zoekgebieden. Zij wisten dat er bezwaren zouden komen en hebben hiermee in de project planning rekening gehouden; zo gaat dat bij deze langlopende projecten. Vertragingen zijn ingecalculeerd en zijn als zodanig eigenlijk geen vertragingen, maar juist bedoeld om die plek te verwerven die in de voorbereiding is opgenomen.
De verwachte protesten kwamen; er werd vervolgens een heuse scheidsrechterachtige PvdA-bestuur professor ingehuurd, over wiens keuze het te benadelen volk geen zeggenschap had en waratje, deze professor gaf het volk een microseconde hoop; locatie 4 is ongewenst maar als het echt niet anders kan dan toch maar kiezen voor 4!?
Stichting JAS neemt aan dat zijn declaratie, gebaseerd op een vooraf nauwkeurig omschreven en succesvol uitgevoerde opdracht, inmiddels voldaan is. Terug bij af dus; de bewonersgroepen blijven tegen elkaar uitgespeeld worden, niet in het minst door de geslaagde activiteiten van onze professor die de onzekerheid onder de mensen opgerekt heeft en bedoeld is hen tot apathie en willoosheid te drijven.
Maar waar gaat het nu eigenlijk om? Alle overige locaties zijn te duur voor Tennet/Liander en daarom is locatie 4 de beste? Wat zijn dat voor kul argumenten; van te voren weet je toch dat zo’n keuze problemen geeft. Navrant is dat bijvoorbeeld de locatie A1 en A2 (zie rapport blz. 20) geen bewoning kent maar die locaties zijn te duur? Het station had daar inmiddels al kunnen staan; en al dat geklets en vergader kost miljoenen; of is dat soms bedoeld het circus van adviseurs, architecten en contractors in stand te houden?
Absurd is voorts dat in de bijlage wel rekening gehouden wordt met een veilige afstand (bij locatie C en D) wegens het risico van een afbrekende en wegvliegende windmolenwiek die een ramp veroorzaakt in het trafostation, maar dat zo’n windmolenwiek wel in de tuinen of huizen van de bewoners terecht mag komen.
Stel dat in ‘t Veld 70 huizen staan met een gemiddelde waarde van €250.000. dat is een totale waarde van
€ 17.500.000. Stel nu, mede door de blijvende slechte huizenmarkt, dat de gemiddelde waarde zo’n 25% daalt door dat trafostation, dan is de totale schade voor de omwonenden € 4.375.000.
Oh ja, stichting JAS begrijpt het al; je kan schade en kosten beter afwentelen op de burgers dan op bedrijven als Liander/Tennet. Die heren van die bedrijven praten met iemand als wethouder Franken (CDA) die begrip heeft voor de kosten van deze firma’s die, wegens de door de vertegenwoordigers van Tennet en Liander aan haar opgedrongen belangrijkheid, niet toe durft te geven dat zij niets van zaken begrijpt en daarom in de Raad een kletsverhaal vertelt en de weg van de minste weerstand kiest door CDA traditiegetrouw de burgers te benadelen.
Redactie JAS
Zie:
Ovezicht Trafostation
2 reacties :
Die naam Franken heb ik toch méér gehoord ? Oók in de vroegere setting nog vóór de fusie ? Ik meen te weten dat de uitingen over haar ook toen niet zo gunstig waren. Dit in alle eenvoud uitgedrukt. Mijn vraag rijst steeds weer: lezen deze lieden stukken als deze wel eens danwel luisteren zij wel eens naar de meningen van de burger. In de huidige raad werd immers iets geroepen over "burgerparticipatie"? Is dit wel ter ore gekomen bij Franken ? Doet zij ook nog enige kennis van zaken op vanuit de media ? NHD, Wieringer Courant, RTV Hollands Kroon en natuurlijk JAS of wat meer zij ? Of trekken we ons daar geen donder van aan, trekken we ons eigen pad, hebben een puur persoonlijke mening zonder daarin lastig te worden gevallen door meningen van buitenaf ! Natuurlijk, dát is het ! Maar dat wisten we immers al lang, politici kennende.
Mijnheer Kooy, wethouder Lia Franken is een goed voorbeeld van een jarenlange verziekte politieke cultuur in dit geval,"haar" gemeente.
Geen familielid, vriend of kennis zal haar ooit eens de waarheid zeggen, bang als ze zijn dat ze hun voordeeltjes kwijt raken.
Ambtenaren zitten tot aan hun schouders in haar ... om toch vooral hun promoties maar niet te missen en zo bouwt deze dame een klein koninkrijk op.
Bij Van Reij in Roermond is het mis gegaan, ook bij Hooymayers, evenals in Schiedam, maar zo zijn er ontelbare voorbeelden boven water te halen van dubieuze politici, maar een ding hebben ze allemaal gemeen: het is allemaal verzonnen door de boze buitenwereld beweren ze, bewijzen of niet.
Een reactie posten