Dat vreest windhoogleraar Gijs van Kuik van de TU Delft, die fel van leer trekt tegen de bereidheid van minister Henk Kamp (Economische Zaken) om offshore windparken binnen de zogenaamde 12 mijl zone te laten bouwen.
Van Kuik van de TU Delft was donderdag 17 januari 2013 een van de sprekers op het symposium Netwerken voor Energie in Den Haag (van het Delft Energy Initiative van de TU Delft).
Daar maakte hij korte metten met de suggestie die de PvdA eerder deze maand deed om dichtbij de Nederlandse kust (nearshore) ruimte te zoeken voor offshore windparken. Onder nearshore wordt verstaan binnen de 12 mijl zone (23 kilometer vanuit de kust). Alleen het al bestaande windpark Egmond aan Zee ligt nu binnen die zone, het windpark Amalia is er net buiten gebouwd en de nieuwe windparken Gemini en Luchterduinen komen daar ook buiten te liggen. Energieminister Henk Kamp noemde de komst van meer nearshore parken vorige week ‘een reële optie’.
“Geen prettig idee”, zo vindt Van Kuik. Volgens hem gaat de overheid met een dergelijke koers “zijn eigen probleem creëren”, namelijk dat er tegen offshore windenergie net zoveel weerstand zal ontstaan als tegen onshore windenergie. “Ik ben er niet voor. Mensen zijn conservatief. Onshore is het al een probleem dat mensen geen windturbines willen, en dat gaan we dan offshore ook krijgen. Het beetje krediet dat er voor offshore windenergie is, wordt zo teniet gedaan”, aldus Van Kuik. “Ik ben bang dat iedereen weer op zijn achterste benen gaat staan. Het beetje consensus dat er over offshore windenergie is, wordt zo onderuit gehaald.”
Volgens Van Kuik heeft Nederland ook geen parken dichtbij de kust nodig om de duurzaamheidsdoelstelling van Rutte 2 (16% van de verbruikte energie moet per 2020 duurzaam zijn opgewekt) te behalen, zoals de PvdA betoogt. “Verder weg op zee is voldoende ruimte”, zegt Van Kuik. “Nederland heeft alles mee: we hebben een ondiepe zee, de haveninfrastructuur plus offshore bedrijven zijn hier aanwezig en wij hebben niet dezelfde transportproblemen als in Duitsland waar de offshore energie van noord naar zuid moet worden getransporteerd. Bij ons zit het grote verbruik direct achter de duinenrij.”
De hoogleraar vindt de nearshore overweging van Kamp een voorbeeld van “inconsistent rijksbeleid”. Volgens hem is juist aan de TKI’s (Topconsortia voor Kennis en Innovatie) opgedragen om te letten op “maatschappelijk verantwoord innoveren” (MVI): “Dat is een speerpunt van het topsectorenbeleid, nadat de overheid zo geschrokken was van Barendrecht waar een ondergrondse opslag van CO2 afketste op grote maatschappelijke weerstand.
Tegen windpark Luchterduinen (van Eneco), dat dus buiten de 12 mijl zone komt, bestaat al felle weerstand vanuit de gemeentes Noordwijk en Zandvoort, die vrezen dat de turbines op heldere dagen het zicht vanaf de kust aantasten.
Zie ook ons artikel: De invloed van windmolens op ons klimaat
Fibronot
0 reacties :
Een reactie posten