Het sprookje van het nieuwe gemeentehuis.

Het sprookje van het nieuwe gemeentehuis

Vrij naar Sprookjes uit 1001 nacht van Sheherazade.

Rolverdeling: De sultan                    = De slapende gemeenteraad.

                       Sprookjes vertellers   = Wethouders.

Er was eens een gemeente waar volgens een wethouder een nieuw gemeentehuisje nodig was. Nachten lag de wethouder wakker in haar knusse huisje en warme bedje een mooi  voorstel te bedenken dat er bij de raad makkelijk door te krijgen was.? Oh ja, er was tussen de kilometersdikke wetboeken  van dat land een ARBO wetje gestopt en juist aan dat wetje voldeed het oude gemeentehuis niet. Snikkende ambtenaren die het ondraaglijk vonden dat hun eigen honk niet voldeed aan regels die zij bij de belastingbetaler zo gaarne handhaafden; zoiets kan natuurlijk niet. Zij voelde tot in haar binnenste het leed der ambtenaar en toen zij dat lijden aan de raad doorvertelde stemde deze onmiddellijk in met het bouwen van een splinternieuw honk.

Heel even schrok een raadslid wakker en vroeg de wethouder of een nieuw gemeentehuis wel echt nodig was; de wethouder antwoordde dat het echt nodig was omdat het nog lang kon duren eer er een nieuwe gemeente was.

Toch bleek toveren erg moeilijk voor wethouder Franken; zij mikte  verkeerd met haar toverstokje en sloeg daardoor de eerste paal, die garant stond voor het tijdig binnen-halen van de broodnodige bouwsubsidie, op de verkeerde plek waardoor het hele gebouw foutief uit kwam.

Na gereedkomen bleek ook het geldbuideltje leeg getoverd te zijn terwijl alle penninkjes nog niet betaald waren. Hoe kan dit nu vroeg de wakker geschrokken raad? Er was geen toezicht antwoordde Franken; de ambtenaar die toezicht had moeten houden deed telkens een dutje als er vergadering was en die man heeft ook recht op zijn dagrust. Maar ik zal een notitie laten maken opdat zoiets nooit weer gebeurd! En zo liep ook dit weer goed af; er werd een mooie notitie              gemaakt en de sultan (gemeenteraad) kon lekker verder slapen

Toen de nieuwe fusie-gemeente er plotseling toch kwam bleek het nieuwe gemeentehuis te klein; er moest een extra vleugeltje aan vast geplakt worden. Men tekende wat; men vulde wat vergunninkjes in en hupsake daar kwam de toverheks/wethouder met een schitterend plan en budget. Helaas, zij had niet de juiste toverspreuk gebruikt want het vergunningen invullen, wat anders altijd zo vlekkeloos in de gemeente gebeurde, was door een boze heks gedwarsboomd en de rechter te Alkmaar oordeelde dat het zo niet kon en stelde de omwonenden in het gelijk in hun eis dat er geen aanbouw mocht komen.

Nu snel een passende ruimte vinden; daar is nog het oude afgekeurde gemeentehuis! ARBO regels? Geen nood, want de aannemer heeft derving van inkomsten (€3.000.000) en voor de bouwkosten van de veroordeelde nieuwe vleugel wil hij best wat systeemplafonds en deuren uit het oude hok wegrukken en mooie nieuwe daarvoor terug toveren opdat aan het ARBO sprookje voldaan wordt.

 Eind goed, al goed; zo kan men daar nu op vrijdagmiddag rond half twee de blijde ambtenaren na een  zware werkweek voldaan huiswaarts zien gaan om daar een vooral een lang en gelukkig weekend te vieren.