Oud-gedeputeerde Ton Hooijmaijers ontkent in alle toonaarden dat hij zich
als bestuurder van Noord-Holland heeft laten omkopen. „Ik ben nooit corrupt
geweest", zei hij gisteren voor de rechtbank in Haarlem. Hooijmaijers verwijt
het openbaar ministerie 'ongelofelijke vooringenomenheid' en de Rijksrecherche
'erbarrnelijk slecht onderzoek.'
De oud-gedeputeerde (VVD) staat terecht op verdenking van fraude bij deals
met bedrijven in de 'bouw- en onroerendgoedwereld. Hij zou zich hebben laten
betalen en toezeggingen hebben gekregen voor een totaal van bijna 1,6 miljoen
euro.
Volgens Hooijmaijers is er 'geen enkel direct bewijs' dat hij zich heeft
laten omkopen. Hij noemde de tenlastelegging 'geconstrueerd' en 'eenzijdig'.
Buiten de rechtszaal zei Hooijmaijers dat hij moet hangen omdat hij een
'onorthodox bestuurder' was die regelmatig botste met zijn ambtenaren en hij bij
zijn vertrek als gedeputeerde 'met een grote plof' vertrok.
Hooijmaijers betichtte het OM verder van 'absurd gebrek aan kennis' over de
wijze waarop besluiten bij de provincie tot stand komen. Hij beriep zich op
collegiale besluitvorming en weersprak dat hij op eigen houtje allerlei zaken
kon regelen. „Voor het aanschaffen van een potlood moet je bij de overheid nog
toestemming hebben."
Het openbaar ministerie verwijt Hooijmaijers dat met het aannemen van
steekpenningen, witwassen en valsheid in geschrifte de samenleving ernstig heeft
gedupeerd. Officier van justitie R. Steen sprak in dit verband van 'ambtelijke
corruptie op ongekende schaal'.
De advocaat van Hooijmaijers, F. Schneiders, oordeelde dat het OM met een
'eenzijdige' en 'vooringenomen' houding meewerkt aan een publieke veroordeling
van de oud-gedeputeerde nog voor er recht is gesproken.
__________________________________________________________
DOOR KEES VAN DER MALEN
HAARLEM
Ton Hooijmaijers zit er strijdbaar bij. De witte pochet steekt
uitdagend uit de borstzak van zijn colbert. Nooit eerder in zijn leven stond hij
voor de rechter en 'tot de laatste snik' zal hij ook zijn onschuld volhouden.
De voormalige Noord-Hollandse gedeputeerde is gisteren bij het begin van de
behandeling van de fraudezaak tegen hem allerminst een lijdzame verdachte.
Voor de zitting, tijdens de zitting en na de zitting van de Haarlemse
rechtbank is hij een welbespraakte verdediger van zichzelf. Alsof hij geen
advocaat heeft ingehuurd.
Hier staat de Ton Hooijmaijers zoals iedereen binnen en buiten het
provinciehuis in Haarlem hem kende: een man die strijdvaardig en direct op zijn
doel afstevent. In dit geval op complete vrijspraak.
Wie goed kijkt, ziet achter het pantser van welbespraaktheid ook een andere
Hooijmaijers. Een kwetsbare man die regelmatig een brok in de keel krijgt,
vooral als hij komt te spreken over de impact die de strafzaak heeft op zijn
persoonlijk leven en dat van zijn gezin.
„Dit gaat zo verschrikkelijk ver. Iedereen mijd je tot in het klaslokaal
van je kind. Nee, ik ben niet zonder vrienden; ik ervaar wel hoe heftig het
werkt als je bekende verdachte bent."
Tweeenhalf jaar zit er tussen de reeks invallen bij hem thuis, bij
ondernemingen van hem en zijn vrouw, en de rechtszaak.
„Intussen mag je neis zeggen en lees je van alles in de pers. Natuurlijk is
er gelekt. Jullie wisten steeds meer dan ik", voegt hij een schare verslaggevers
toe.
Hooijmaijers heeft het OM dan al hard gekraakt. Krullenjongens zijn de
rechercheurs die onderzoek deden. Ze construeerden van alles en hadden geen
snars verstand van hoe het er in het openbaar bestuur aan toegaat.
,,Je hebt helemaal niet veel macht als gedeputeerde. De suggestie dat je
van alles kunt doen zonder enige controle vind ik onbestaanbaar. Je kunt niet
zomaar een gemeente opleggen waar ze moeten bouwen en als je toch suggesties
doet, doen ze meestal het omgekeerde", weet de voormalige gedeputeerde
ruimtelijke ordening.
Waarom hij, de zelfverklaarde onschuld, dan toch verdachte is in een
omvangrijke fraudezaak is voor Hooijmaijers ook duidelijk. Het OM heeft hem
'gezocht' omdat hij 'een bijzondere flguur' is. Een onorthodoxe gedeputeerde die
'doelgericht' en 'creatief ' was en regelmatig hard in aanvaring kwam met zijn
eigen ambtenaren.
Ja, een mens maakt met die werkwijze geen vrienden, weet hij. Vergeet niet
dat zijn vertrek als gedeputeerde na de affaire van de verloren provinciegelden
bij de IJslandse spaarbank Landsbanki in de Noord-Hollandse politiek veel
losmaakte.
Is er dan geen moment van reflectie bij de oud-bestuurder of zijn werkwijze
- zijn nauwe omgang met ondernemers in de bouwwereld - wel de juiste was?
Eén verwijt maakt hij zichzelf. Hij had preciezer moeten zijn met allerlei
briefjes en mails die hij ontving. „Mensen willen van alles van je. lk had meer
tijd moeten nemen om daarop te reageren." In de rechtszaal zegt hij het zo: U
kunt mij veel verwijten: te toegankelijk, gepassioneerd, geemotioneerd, een
slechte boekhouding. Maar corrupt ben ik nooit geweest."
Even lijkt het of de emotie hem de baas wordt.
0 reacties :
Een reactie posten