13-5-2007
Een zitting van de commissie voor de behandeling van bezwaarschriften van de gemeente Anna Paulowna.
Een bezwaar tegen een bouwvergunning, sloopvergunning en vrijstelling.
Een opmerkelijke informatie van de vertegenwoordiger voor de gemeente Anna Paulowna, de heer Tuitjer. Een verlening van een vergunning hoeft niet gepubliceerd te worden. Het is een automatisme. Er is geen verplichting te publiceren.
De bezwaarmaker meldde n.l, dat hij geen vermelding in de Polderbode had gelezen. Volgens de vergunninghouder was het wel gepubliceerd.
Hieruit zou je op kunnen maken dat de gemeente Anna Paulowna, dus selectief wel of niet, naar eigen goeddunken, een publicatie van een verleende vergunning kan plaatsen. En zo zou je dus, als je bezwaren wilt voorkomen een verleende bouwvergunning niet plaatsen. En in dit geval was het tevens opmerkelijk omdat het ex-CDA-raadslid de heer Dijkshoorn betrof.
De bouwvergunning voor de schuur was verleend met de eis dat er geen vee in gestald mag worden. De bezwaarmaker zette vraagtekens of dit te handhaven was. De bezwaarmaker merkte op dat hij het niet met de lokatie van de schuur eens was, gezien de gevaren voor het verkeer en de mogelijke overlast. De gemeente handhaaft nergens op en ook de heer Dijkshoorn weet dat heel goed, gezien zijn huidige slooppraktijken.
Want er was meer gaande. De sloop van een oude stolp, waar een schuur voor in de plaats is gebouwd, dus met deze verleende vergunningen/vrijstelling. Zoals de heer Dijkshoorn meldde, was hij eerder gaan slopen, gezien de slechte staat. Maar zo meldde hij: “Ik heb een raadslid gebeld.” Een raadslid, ja en als je dat doodleuk hoort vertellen, denk je, zo kan dat dus onderling. Je eigen indekken door een raadslid te bellen.
De sloop had dus, al plaats gevonden. De bezwaarmaker merkte echter op dat de slechte staat, waardoor de urgentie van slopen was ontstaan, wel een handje geholpen was door de heer Dijkshoorn zelf. Deze kwam n.l. met foto’s van de achterzijde van de stolp. Ex-raadsleden lijken de trucjes wel meegekregen te hebben.
Want wat meldde de bezwaarmaker nog meer. De heer Dijkshoorn had afvalhout van de sloop in een rietschoot verbrand, had dit laten doen door zijn zoon. Zelf loopt de heer Dijkshoorn nog in een proeftijd, door twee eerdere milieu-overtredingen, zo vertelde de bezwaarmaker.
Zoals we weten kostte een vorige fikkie de heer Dijkshoorn bij zijn afscheid als raadslid in 2005, een lintje.
Het hout zo meldde de heer Dijkshoorn was voor een groot gedeelte voor openhaard-hout weggehaald. De puin, die ook nog steeds niet afgevoerd is, dacht hij voor de bouw van de nieuwe schuur te kunnen gebruiken, maar dat bleek niet het geval te zijn.
Over de slooppraktijken wilde de vertegenwoordiger voor de gemeente, de heer Tuitjer geen woord vuil maken. Het gaat nu over de bouw en de sloopvergunning en niet over handhaven. Hier gaat de afdeling handhaven over.
En dan komt direct het VROM-rapport weer aan de orde. Wat stond daar immers in over sloopvergunningen: Inspectie VROM kwam tot het oordeel: onvoldoende.
Speciaal stond in de aanbevelingen: Controleer bij alle vergunde sloopplannen of deze conform de vergunning worden/zijn gesloopt (art. 100 Ww).
Dat er direct gebouwd was, voordat de bezwaartermijn voorbij was, deed de gemeentelijke vertegenwoordiger af met: “Dan had de bezwaarmaker maar een voorziening moeten aanvragen.” Eigenlijk de vaste dooddoener van de voorzitter van deze bezwarencommissie.
Dan was er ook nog een nieuw commissielid, die het bestemmingsplan goed bestudeerd had. Want de stolp was toch aangemerkt als karakteristieke stolp in het bestemmingsplan en dan zou toch behoud nummer een moeten zijn. Zoals vermeld stond: handhaven van de hoofdvorm. De mogelijkheid was er zelfs, doordat in dit bestemmingsplan mogelijkheden stonden, dat met gemeentelijke bijdragen de karakteristieke stolp behouden kan worden.
Maar hier maakte de vertegenwoordiger van de gemeente, de heer Tuitjer korte metten mee: "Wij in Anna Paulowna hebben geen verordening die dit regelt en we hebben er geen geld voor".
Het commissielid moest hierdoor toch vaststellen dat het bestemmingsplan niet gevolgd was uit financiële overwegingen.
Voorzitter van Lang van de commissie scheen toch niet de mening toegedaan dat over de slooppraktijken niet gesproken kon worden. Hij gaf tot slot de heer Dijkshoorn een termijn om alles volgens de regels op te ruimen en legde nogmaals de nadruk op de verplichting geen vee in de schuur te houden.
Conclusie het mankeert aan: VROM rapport: Beleid maken en handhaven.
Redactie JAS
0 reacties :
Een reactie posten