Klagen is zondebok zoeken voor eigen fale

 31 juli 2003 / Anna Paulowna / chronisch ziek

RegiOpinie:

chronisch ziek

Anna Paulowna  -  Het recente pleidooi van burgemeester A. Pennink van Anna Paulowna, om flink in de ambtelijke regels van de gemeente te gummen, is symptomatisch voor het chronisch zieke Polderse ambtelijk bestuur.

DOOR VERSLAGGEVER PETER ZETHOVEN

Een schilder, die goede verf ge­bruikt en goed kan schilderen, hoor je niet klagen over zijn kwast; een bakker waar je ’s morgens nummertjes moet trekken om een brood te ko­pen, vloekt ook niet op zijn meel. Neen, wij gaan pas er­gens over klagen, als wij niet aangesproken willen worden op onze eigen onmacht iets te produceren. Of we gaan een zondebok zoeken voor eigen falen. Net als de tennisser, die klaagt over de voortdurende zon in zijn gezicht, na een ver­loren partij.

De woorden van Pennink ge­ven in feite aan, dat de ge­meente Anna Paulowna ons al jaren geleden, bij het afscheid van oud-burgemeester Jan den Ouden, is ontgleden. Toen had de, qua inbeelding God over­stijgende sociaal-democraat Jos van Kemenade, als commissaris van de Koningin in de provin­cie Noord-Holland, moeten in­grijpen. En de toen net overle­den gemeente moeten opdelen tussen de buurgemeenten.

En niet zoals hij in werkelijk­heid deed: potsierlijk in zijn eentje met een glazen servies onder de arm in de receptiezaal zitten, omdat een lintje voor Den Ouden in verband met de biefstukbonnetjespubliciteit volgens hem even niet kon. Flauwekul. Van Kemenade had Den Ouden’n koninklijk insig­ne op het revers moeten ram­men, zich tot de zaal moeten wenden en temidden van het feestgedruis moeten zeggen: ’Zo, dat was dat. De tent wordt hier gesloten. Iedereen die denkt uit naam van het alge­meen belang nog kosten te hebben gemaakt kan achter in de zaal afrekenen’.

Maar dat deed Jos niet. Hij had het te druk met het breeuwen van lekken bij burgemeestersbe­noemingen in de provincie. Anna Paulowna verwerkte na die tijd wel erg veel burgerva­ders. Den Ouden werd opge­volgd door de gepensioneerde burgemeester J. Bulte van Lan­gedijk, een ’vrind’ van Jos, die even orde op zaken moest stel­len in de Polder. Want toen werd Anna Paulowna terechtbestuurlijk als patiënt be­schouwd. Ook kreeg de ge­meente vanuit Haarlem een ambtelijk verbetertraject opge­legd, dat nog lang niet heeft opgeleverd wat ervan werd ver­wacht. Dat traject werd overi­gens begeleid door een voor­malige Haarlemse ambtenaar, die kort daarvoor voor zichzelf was begonnen met een begelei­dingsbureautje. Bulte ver­dween kort daarna echter -na het vertrek van burgemeester IJsselmuiden van Edam/Volen­dam naar Noorder Koggen­land- naar Edam/Volendam omdat hij als bestuurlijk ijzer­vreter beter in staat werd ge­acht de perikelen na de café­brand het hoofd te bieden. In Anna Paulowna streek oud dijkgraaf Meijer neer. Een an­tiek bestuurder uit een voor­bije tijd, behorend tot een cate­gorie, die nog met de hand moet worden opgewonden.

Na zijn vertrek kwam dus Pen­nink, een in-keurige Amster­damse oud-rector van een scholengemeenschap, om de Polderse toko verder te runnen. Als er een gemeente is in de Noordkop, die in het verleden heeft gezondigd tegen wettelij­ke regelgeving dan is het Anna Paulowna wel. Ik ken er niet één, die is veroordeeld door de Alkmaarse rechtbank, Anna Paulowna wel. Wegens grove overschrijding van milieure­gels. Windmolenopstellingen draai(d)en jaren op tijdelijk af­gegeven vergunningen. In geen enkele Noordkop-gemeente is de rechtsongelijkheid tussen burgers zo groot als in de Pol­der. De ene burger bouwt een complete bollenschuur zonder vergunning, waarna de wet­houder slechts opmerkt: ’ja ik dacht ook, daar staat zomaar een bollenschuur’. En de ander wordt zo gepest en achter de vodden gezeten, dat hij zelfs een boete krijgt opgelegd van ruim 30.000 euro omdat hij ’iets bouwkundige’ heeft over­treden, waar verder geen hond last van heeft.

Met andere woorden: behoor je tot de klei­ne kapitaalkrachtige kliek die aan de macht is, dan hoef je niets te vrezen. Is dat niet zo, dan ga je in de Polder niet vooruit.

In dat verband is het grappig dat dan juist de burgervader van Anna Paulowna het over weggummen van regels heeft. Want de Polder regelt het al jà­ren zonder al te veel regels. Als de voorman van dit in- en in-li­berale Anna Paulowna gaat roepen dat er te veel regels zijn dan is dat of een grap ofer is iets heel ernstigs aan de hand in het gemeentehuis.

Is telefo­niste Ria daar trouwens nog al­tijd de baas?

De burgemeester heeft iets van een watersporter, die, alle goe­de bedoelingen ten spijt, nog even een praatje maakt met de sluiswachter. En hem vraagt of het schutten in de toekomst niet nog simpeler kan en intus­sen zijn kruiser met de naam ’Anna Paulowna’ vrolijk dam­pend de sluiskolk uit ziet va­ren. Op weg naar onbestemde, ongeregelde verten.

Begrijp me goed, absoluut geen kwaad woord over de mensen in de Polder. Kort of lang gejast, maakt niet uit. Ze zijn me allen even lief. Respect voor burgemeester, politiek, ambtenaren en burgers als mens.

Maar het gaat tenslotte om het democratische samen­leven.


NHD