Klagen is zondebok zoeken voor eigen falen

31 juli 2003 Anna Paulowna - Het recente pleidooi van burgemeester A. Pennink van Anna Paulowna, om flink in de ambtelijke regels van de gemeente te gummen, is symptomatisch voor het chronisch zieke Polderse ambtelijk bestuur. 

 RegiOpinie:

 Chronisch ziek 

DOOR VERSLAGGEVER PETER ZETHOVEN 

Een schilder, die goede verf gebruikt en goed kan schilderen, hoor je niet klagen over zijn kwast; een bakker waar je ’s morgens nummertjes moet trekken om een brood te kopen, vloekt ook niet op zijn meel. Neen, wij gaan pas ergens over klagen, als wij niet aangesproken willen worden op onze eigen onmacht iets te produceren. Of we gaan een zondebok zoeken voor eigen falen. Net als de tennisser, die klaagt over de voortdurende zon in zijn gezicht, na een verloren partij.

De woorden van Pennink geven in feite aan, dat de gemeente Anna Paulowna ons al jaren geleden, bij het afscheid van oud-burgemeester Jan den Ouden, is ontgleden. Toen had de, qua inbeelding God overstijgende sociaal-democraat Jos van Kemenade, als commissaris van de Koningin in de provincie Noord-Holland, moeten ingrijpen. En de toen net overleden gemeente moeten opdelen tussen de buurgemeenten.

En niet zoals hij in werkelijkheid deed: potsierlijk in zijn eentje met een glazen servies onder de arm in de receptiezaal zitten, omdat een lintje voor Den Ouden in verband met de biefstukbonnetjespubliciteit volgens hem even niet kon. Flauwekul. Van Kemenade had Den Ouden’n koninklijk insigne op het revers moeten rammen, zich tot de zaal moeten wenden en temidden van het feestgedruis moeten zeggen: ’Zo, dat was dat. De tent wordt hier gesloten. Iedereen die denkt uit naam van het algemeen belang nog kosten te hebben gemaakt kan achter in de zaal afrekenen’.

Maar dat deed Jos niet. Hij had het te druk met het breeuwen van lekken bij burgemeestersbenoemingen in de provincie. Anna Paulowna verwerkte na die tijd wel erg veel burgervaders. Den Ouden werd opgevolgd door de gepensioneerde burgemeester J. Bulte van Langedijk, een ’vrind’van Jos, die even orde op zaken moest stellen in de Polder. Want toen werd Anna Paulowna terechtbestuurlijk als patiënt beschouwd. Ook kreeg de gemeente vanuit Haarlem een ambtelijk verbetertraject opgelegd, dat nog lang niet heeft opgeleverd wat ervan werd verwacht. Dat traject werd overigens begeleid door een voormalige Haarlemse ambtenaar, die kort daarvoor voor zichzelf was begonnen met een begeleidingsbureautje.

Bulte verdween kort daarna echter -na het vertrek van burgemeester IJsselmuiden van Edam/Volendam naar Noorder Koggenland- naar Edam/Volendam omdat hij als bestuurlijk ijzervreter beter in staat werd geacht de perikelen na de cafébrand het hoofd te bieden.

In Anna Paulowna streek oud dijkgraaf Meijer neer. Een antiek bestuurder uit een voorbije tijd, behorend tot een categorie, die nog met de hand moet worden opgewonden. Na zijn vertrek kwam dus Pennink, een in-keurige Amsterdamse oud-rector van een scholengemeenschap, om de Polderse toko verder te runnen.

Als er een gemeente is in de Noordkop, die in het verleden heeft gezondigd tegen wettelijke regelgeving dan is het Anna Paulowna wel. Ik ken er niet één, die is veroordeeld door de Alkmaarse rechtbank, Anna Paulowna wel. Wegens grove overschrijding van milieuregels. Windmolenopstellingen draai(d)en jaren op tijdelijk afgegeven vergunningen.

In geen enkele Noordkop-gemeente is de rechtsongelijkheid tussen burgers zo groot als in de Polder.

De ene burger bouwt een complete bollenschuur zonder vergunning, waarna de wethouder slechts opmerkt: ’ja ik dacht ook, daar staat zomaar een bollenschuur’. En de ander wordt zo gepest en achter de vodden gezeten, dat hij zelfs een boete krijgt opgelegd van ruim 30.000 euro omdat hij ’iets bouwkundige’ heeft overtreden, waar verder geen hond last van heeft. Met andere woorden: behoor je tot de kleine kapitaalkrachtige kliek die aan de macht is, dan hoef je niets te vrezen. Is dat niet zo, dan ga je in de Polder niet vooruit.

In dat verband is het grappig dat dan juist de burgervader van Anna Paulowna het over weggummen van regels heeft. Want de Polder regelt het al jàren zonder al te veel regels. Als de voorman van dit in- en in-liberale Anna Paulowna gaat roepen dat er te veel regels zijn dan is dat of een grap of er is iets heel ernstigs aan de hand in het gemeentehuis.

Is telefoniste Ria daar trouwens nog altijd de baas? De burgemeester heeft iets van een watersporter, die, alle goede bedoelingen ten spijt, nog even een praatje maakt met de sluiswachter. En hem vraagt of het schutten in de toekomst niet nog simpeler kan en intussen zijn kruiser met de naam ’Anna Paulowna’ vrolijk dampend de sluiskolk uit ziet varen. Op weg naar onbestemde, ongeregelde verten.

 Begrijp me goed, absoluut geen kwaad woord over de mensen in de Polder. Kort of lang gejast, maakt niet uit. Ze zijn me allen even lief. Respect voor burgemeester, politiek, ambtenaren en burgers als mens.

 Maar het gaat tenslotte om het democratische samenleven.

NHD