HOLLANDS KROON – Een verontruste inwoonster (echtgenote van een agrariër) van de Wieringermeer is niet blij met het Gebiedsplan Wieringermeer. Zij schreef een brandbrief aan de gemeenteraad en vraagt hem nadrukkelijk het plan af te keuren. Samen met haar voelen zich nog veel meer Wieringermeerders bedreigd in hun bestaan.
Het Gebiedsplan behelst beleid waarvan de verantwoordelijke bestuurders vinden dat het past bij ‘economische groei’. Hier ‘past’ echter ook ‘bezint eer ge eraan begint’, of ‘beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald’.
De plannen die onze bestuurders hebben voor de Wieringermeer kunnen namelijk voor de huidige bewoners in de komende jaren rampzalig uitpakken. De Wieringermeer als cultuurhistorische eenheid wordt ernstig bedreigd door ontwikkelingen die door deze plannen in gang worden gezet. Plannen die ontstonden vanwege de grote vraag ‘vanuit de markt’. Aan de (agrarisch-)culturele geschiedenis van de Wieringermeer wordt door de bestuurlijke elite totaal geen waarde gehecht. Er wordt helaas slechts gedacht in financieel-economische termen. Binnenkort gaat de gemeenteraad niet alleen beslissen over het Gebiedsplan, maar ook over nieuwe regels voor het huisvesten van gastarbeiders. Het lijkt erop dat die regels de bouw van zeer grote hotels voor gastarbeiders mogelijk gaan maken. Ook in de Wieringermeer. In hoeverre zullen de raadsleden meegaan in de plannen die een groot deel van de Wieringermeerders waarschijnlijk niet ziet zitten?
Landarbeiders
Het is eerder gebeurd dat er veel arbeidskrachten nodig waren in de landbouw. De Wieringermeerse akkerbouwers hadden begin jaren vijftig tijdens de oogsttijd een groot tekort aan tijdelijke krachten. Er waren toen veel handen nodig om het werk op het land te verrichten. Een campagne in landelijke dagbladen om bewoners (potentiële landarbeiders) voor een nieuw dorp te krijgen trok voornamelijk Friezen die het wel zagen zitten een nieuwe woning te betrekken, waarbij ze tevens werk in ‘de Meer’ werd beloofd. In 1957 kwam dat extra dorp in de Wieringermeer erbij. Een voormalig gemeentesecretaris van Wieringermeer verklaarde hierover later in de krant: “In 1955 moesten er nog 900 arbeidskrachten van buiten de Meer komen om de oogst binnen te halen, terwijl in 1957 de boeren slechts 3 arbeiders tekort kwamen. Dat was juist het jaar waarin Kreileroord bewoond ging worden.” In korte tijd waren de oogstwerkzaamheden op spectaculaire wijze gemechaniseerd. Akkerbouwers hadden goed verdiend in de na-oorlogse jaren zodat zij gemakkelijk dure machines konden aanschaffen. De gewassen werden nu niet meer door een legertje landarbeiders geoogst maar er werd modern materieel ingezet. Werk dat kortgeleden werd gedaan door 20 mensen kon nu door 2 mensen worden gedaan. Het dorp Kreileroord was in enkele jaren eigenlijk overbodig geworden door beleid dat uitging van foutieve vooronderstellingen.
Het is eerder gebeurd dat er veel arbeidskrachten nodig waren in de landbouw. De Wieringermeerse akkerbouwers hadden begin jaren vijftig tijdens de oogsttijd een groot tekort aan tijdelijke krachten. Er waren toen veel handen nodig om het werk op het land te verrichten. Een campagne in landelijke dagbladen om bewoners (potentiële landarbeiders) voor een nieuw dorp te krijgen trok voornamelijk Friezen die het wel zagen zitten een nieuwe woning te betrekken, waarbij ze tevens werk in ‘de Meer’ werd beloofd. In 1957 kwam dat extra dorp in de Wieringermeer erbij. Een voormalig gemeentesecretaris van Wieringermeer verklaarde hierover later in de krant: “In 1955 moesten er nog 900 arbeidskrachten van buiten de Meer komen om de oogst binnen te halen, terwijl in 1957 de boeren slechts 3 arbeiders tekort kwamen. Dat was juist het jaar waarin Kreileroord bewoond ging worden.” In korte tijd waren de oogstwerkzaamheden op spectaculaire wijze gemechaniseerd. Akkerbouwers hadden goed verdiend in de na-oorlogse jaren zodat zij gemakkelijk dure machines konden aanschaffen. De gewassen werden nu niet meer door een legertje landarbeiders geoogst maar er werd modern materieel ingezet. Werk dat kortgeleden werd gedaan door 20 mensen kon nu door 2 mensen worden gedaan. Het dorp Kreileroord was in enkele jaren eigenlijk overbodig geworden door beleid dat uitging van foutieve vooronderstellingen.
Schaalvergroting
Er zou bijvoorbeeld veel werkgelegenheid zijn in de Wieringermeer. Dat bleek echter niet zo te zijn. Minister Sicco Mansholt moest er namelijk voor zorgen dat de Nederlanders in de na-oorlogse jaren genoeg te eten kregen. Hij vond dat de productie van voedsel omhoog moest. Veel boerenbedrijfjes waren volgens hem te klein om de grond op een productieve wijze te exploiteren. Daarom bedacht hij maatregelen die moesten zorgen voor schaalvergroting zodat grote boeren op een efficiënte wijze gewassen konden telen. Daarvoor was tevens grootscheepse mechanisatie nodig. De steeds groter wordende moderne landbouwbedrijven hadden steeds minder werknemers nodig. Tegenstanders van zijn beleid vonden dat hij ‘de kleine boertjes de fabriek injaagde’. Veel keuterboeren moesten door zijn beleid dan ook hun bedrijf beëindigen. Toch had Mansholt aan het einde van zijn leven grote spijt van onderdelen van zijn beleid. De schaalvergroting en de intensieve landbouw hadden volgens hem gezorgd voor een verslechtering van het milieu. Maar met name betreurde hij het dat veel kleine boeren noodgedwongen moesten stoppen. Hij had ze meer in bescherming moeten nemen, verklaarde hij toen hij al lang en breed gepensioneerd was. Maar de schaalvergroting was niet meer te stoppen. En anno 2019 is het minister Carola Schouten die pleit voor een landbouw die minder belastend is voor het milieu. Zij baseert zich op nieuwe inzichten die ongunstig uitvallen voor schaalvergroting en intensieve landbouw.
Er zou bijvoorbeeld veel werkgelegenheid zijn in de Wieringermeer. Dat bleek echter niet zo te zijn. Minister Sicco Mansholt moest er namelijk voor zorgen dat de Nederlanders in de na-oorlogse jaren genoeg te eten kregen. Hij vond dat de productie van voedsel omhoog moest. Veel boerenbedrijfjes waren volgens hem te klein om de grond op een productieve wijze te exploiteren. Daarom bedacht hij maatregelen die moesten zorgen voor schaalvergroting zodat grote boeren op een efficiënte wijze gewassen konden telen. Daarvoor was tevens grootscheepse mechanisatie nodig. De steeds groter wordende moderne landbouwbedrijven hadden steeds minder werknemers nodig. Tegenstanders van zijn beleid vonden dat hij ‘de kleine boertjes de fabriek injaagde’. Veel keuterboeren moesten door zijn beleid dan ook hun bedrijf beëindigen. Toch had Mansholt aan het einde van zijn leven grote spijt van onderdelen van zijn beleid. De schaalvergroting en de intensieve landbouw hadden volgens hem gezorgd voor een verslechtering van het milieu. Maar met name betreurde hij het dat veel kleine boeren noodgedwongen moesten stoppen. Hij had ze meer in bescherming moeten nemen, verklaarde hij toen hij al lang en breed gepensioneerd was. Maar de schaalvergroting was niet meer te stoppen. En anno 2019 is het minister Carola Schouten die pleit voor een landbouw die minder belastend is voor het milieu. Zij baseert zich op nieuwe inzichten die ongunstig uitvallen voor schaalvergroting en intensieve landbouw.
Twijfel
Het lijdt geen twijfel dat datacenters nodig zijn in de huidige maatschappij. Maar of die juist in een gebied gebouwd moeten worden dat vanouds gebaseerd is op agrarische activiteiten is op zijn minst twijfelachtig. Je kunt geen aardappelen en bloemkolen produceren met een datacenter. Dat er grote Polenhotels gerealiseerd moeten kunnen worden in een bij uitstek voor landbouw geschikt gebied is tevens op zijn minst twijfelachtig te noemen. Op beton kun je geen komkommers en kolen kweken. De aan het water ontworstelde Wieringermeer mag niet zomaar worden prijsgegeven aan grote bedrijven zoals Google en Microsoft. Of aan projectontwikkelaars en uitzendbureaus die er maar al te graag enorm grote hotels op willen neerzetten. Wie weet zijn deze al snel niet meer nodig omdat Poolse werknemers liever in hun eigen land blijven wonen en werken…
Het lijdt geen twijfel dat datacenters nodig zijn in de huidige maatschappij. Maar of die juist in een gebied gebouwd moeten worden dat vanouds gebaseerd is op agrarische activiteiten is op zijn minst twijfelachtig. Je kunt geen aardappelen en bloemkolen produceren met een datacenter. Dat er grote Polenhotels gerealiseerd moeten kunnen worden in een bij uitstek voor landbouw geschikt gebied is tevens op zijn minst twijfelachtig te noemen. Op beton kun je geen komkommers en kolen kweken. De aan het water ontworstelde Wieringermeer mag niet zomaar worden prijsgegeven aan grote bedrijven zoals Google en Microsoft. Of aan projectontwikkelaars en uitzendbureaus die er maar al te graag enorm grote hotels op willen neerzetten. Wie weet zijn deze al snel niet meer nodig omdat Poolse werknemers liever in hun eigen land blijven wonen en werken…
2 reacties :
De zogenaamde polenhotels zijn niet alleen voor de agrarische sector. De blanke Nederlandse werknemer dient vervangen te worden door een goedkopere met minder rechten. Kijk bij het project Afsluitdijk, bijna geen Nederlander meer te bekennen, het gros allemaal oostblokkers die via een moderne koppelbaas constructie het werk verrichten voor de multinationals die in combinatie het project uitvoeren.
Ik blijf het roepen, ons sociaal vamgnet is te ruimhartig, daardoor weinig animo om eerk te zoeken. Werken voor je brood is geen noodzaak in NL.
Men krijgt het gratis als men zich maar zielig genoeg voordoet.
Een reactie posten